Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι η ιστορία

Δεν είναι ακόμα σαφές ποια είναι η ιστορία,ποια είναι τα χαρακτηριστικά του, η δομή και οι παράμετροί του. Αρχικά, τα αποκαλούμενα διηγήματα, συμβουλές, επικά. Έχουν αφηγηματικό χαρακτήρα, αλλά δεν γνώριζαν κάτι σοβαρό και σημαντικό. Όμως, καθώς ήταν δυνατόν να μιλήσουμε οτιδήποτε, όπως όλα τα είδη των μύθων, και πολύ σοβαρές ιστορίες που είχαν μεγαλύτερη σημασία, σταδιακά η «ιστορία» απέκτησε το καθεστώς ενός λογοτεχνικού όρου.

Χαρακτηριστικά της ιστορίας και των χαρακτηριστικών της

Κυρίως, το μυθιστόρημα διαφέρει από το μυθιστόρημαπου χτίζεται αυστηρά στη χρονολογία. Δεν υπάρχουν αποκλίσεις στις οποίες ο ήρωας θυμάται κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα ή "κινείται" εκείνη την εποχή, ούτε τα όνειρα περιγράφονται. Όλα τα γεγονότα εκτείνονται σε μια ακριβή ακολουθία το ένα μετά το άλλο, με ένα συγκεκριμένο συναισθηματικό χρώμα, αλλά όχι υποκειμενικό. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι υπάρχουν πάντα λίγοι παράγοντες στην ιστορία. Οι κύριοι ήρωες της ιστορίας, οι πιό στενοί φίλοι και οι εχθροί τους αναφέρονται και όλοι οι άλλοι αναμιγνύονται με το φόντο, με μερικά γεγονότα.

Τι είναι ιστορία από ιστορική άποψη;

Αν εξετάσουμε την ετυμολογία αυτού του όρουείναι αδύνατο να δοθεί μία μόνο εξήγηση γι 'αυτό. Σε διαφορετικές περιόδους η αφήγηση ήταν αυτά ή άλλα έργα που ήταν προσβάσιμα σε ένα στενό κύκλο προσώπων ή ήταν δημόσια. Στις ημέρες της ύπαρξης κοινοτήτων και φυλών, οι ιστορίες θεωρούνταν «άχρηστες» ιστορίες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τους επισκέπτες ή να καθησυχάσουν ένα χαλασμένο παιδί.

Λίγο καιρό αργότερα, αυτό το είδος λαϊκήςδημιουργικότητα γίνεται ένα πιο σημαντικό χαρακτήρα. Τα Αρχεία του Κράτους των Ρως του Κιέβου εμφανίζεται «Παραμύθι των περασμένων ετών», τα οποία παρατίθενται με χρονολογική σειρά τα γεγονότα που συνδέονται με τη δυναστεία των Rurik.

Τι είναι μια λαϊκή ιστορία;

Είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι η λέξη "ιστορία"προέρχεται από την αρχαία λέξη "γνωρίζω". Με απλά λόγια, αυτή είναι μια ιστορία που ακούει πιο συχνά το πρώτο πρόσωπο. Συνεπώς, έχει ένα συγκεκριμένο συναισθηματικό χρώμα, ορισμένες υπερβολές ή υποτιμήσεις. Τέτοιες ιστορίες μπορεί να περιέχουν σαρκασμό, γελοιοποίηση ή θαυμασμό. Ο αφηγητής μπορεί να πει οτιδήποτε από τους ακροατές του, από τις στρατιωτικές του νίκες, που τελειώνει με μια εκστρατεία στο δάσος για το βούρτσα.

Στις σελίδες των βιβλίων

Τώρα ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τιιστορία στη σύγχρονη λογοτεχνία, πώς φαίνεται και πώς διαφέρει από τα άλλα είδη. Κατά κανόνα, έχει ένα μικρό όγκο. Σε αντίθεση με το μυθιστόρημα, που μπορεί να καταλάβει ένα ολόκληρο βιβλίο, αυτή η λογοτεχνική μορφή τοποθετείται σε ένα τέταρτο μιας τέτοιας έκδοσης. Σε κάθε ιστορία υπάρχει πάντα μια πραγματικότητα, ο αναγνώστης από τις πρώτες γραμμές καταλαβαίνει σαφώς τον τόπο όπου λαμβάνει χώρα η δράση, ο χρόνος και οι χαρακτήρες των χαρακτήρων. Συνοπτικά και σαφώς περιγραφεί και το τέλος μιας τέτοιας ιστορίας. Δεν υπάρχει χώρος για ένα ανοιχτό φινάλε, φιλοσοφικούς διαλογισμούς και πνευματικές εμπειρίες ηρώων.

Κατά κανόνα, τα ονόματα των ιστοριών εν μέρειχαρακτηρίζουν την ίδια την ιστορία. Για παράδειγμα, «Η ιστορία ενός πραγματικού ανθρώπου» ο B. Polevoy μας λέει πώς ένας αλεξιπτωτιστής κατόρθωσε να ξεπεράσει τις δικές του πληγές, το περιβάλλον του εχθρού και να επιβιώσει.