Ο μύθος είναι μια πηγή σοφίας

Aesop - ο πρώτος φανατισμός. Ο Fable είναι ένα είδος λογοτεχνικού είδους, έχοντας μια λυρική-επική κατεύθυνση. Συνήθως εκτελείται με τη μορφή σύντομης ιστορίας, η οποία απεικονίζει ανθρώπινες σχέσεις και πράξεις σε αλληγορική μορφή. Οι κύριοι συντελεστές των μύθων μπορούν να δρουν ως άνθρωποι και ζώα.

Πιστεύεται ότι ο αρχαίος Έλληνας fabler Aesopήταν ο ιδρυτής μιας τέτοιας κατεύθυνσης ως μύθος. Αλλά ο "μύθος του Αισώπου" είναι μάλλον μια συλλογική εικόνα που αποδίδει στον αρχαίο Έλληνα ποιητή όλα τα πιθανά σατιρικά θέματα. Ιστορικά, αυτά τα θέματα συλλέχθηκαν από τον 15ο έως τον 10ο αιώνα. και τελειώνει 4-3 αιώνες. Π.Χ.

"Μύθους του Αισώπου" - αυτό δεν είναι μόνο μια αποθήκη οικοπέδων,Επίσης, είναι η βάση για τη δημιουργία ειδικών «Αίσωπος γλώσσα», η οποία ιδρύθηκε σχετικά αργά. Ο όρος αυτός σημαίνει ότι η ιστορία περιλαμβάνει μια συγκεκαλυμμένη έννοια που πρέπει να μαντέψει μύθο αναγνώστη. Αρχικά, οι μύθοι δεν γνώριζαν το υποκείμενο. Γράφτηκαν για τους ανθρώπους με απλή λαϊκή γλώσσα. Ο πρώτος μύθος στα ρωσικά γράφτηκαν από τον πρωτόγονο συλλαβή χρήση βωμολοχιών. Ο I Krylov θεωρείται ο πρώτος Ρώσος φανατικός. Ήταν αυτός που εισήγαγε αναγνώστες με τα έργα του Αισώπου και La Fontaine

Μάχη. Οι δημιουργίες τους, όχι μόνο μεταφράστηκαν στα ρωσικά, αλλά και εξευγενίστηκαν. Ο I Krylov έθεσε στο δικαστήριο ένα χαμηλό είδος μύθων. Το 1808 δημοσιεύθηκε η πρώτη συλλογή του συγγραφέα. Επέζησε πολλές επανεκδόσεις. Μόνο 30 οικόπεδα ο συγγραφέας δανείστηκε, τα υπόλοιπα ανήκουν στη δική του πένα. Πολλά θέματα, στα οποία παρουσιάστηκε το εθνικό χρώμα, μεταφράστηκαν σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Ο μύθος είναι ο δάσκαλος της ζωής

Οι κύριοι χαρακτήρες των μύθων είναι ζώα που είναιφορείς ανθρώπινων ιδιοτήτων. Όχι μόνο οι ανθρώπινες ενέργειες που εκτελούνται από τα ζώα, αλλά και η προσωποποίηση των ανθρώπινων τύπων, που εκφράζονται σαφώς από τον χαρακτήρα στον οποίο οι άνθρωποι αποδίδουν ορισμένα χαρακτηριστικά σχηματισμού χαρακτήρα, εκφράζει την κύρια ιδέα του έργου. "Μην πεισματάρης, σαν κώλο, ηλίθιος, σαν γαλοπούλα, ανήσυχος και αλαζονικός, σαν μαϊμού" λέει ο μύθος. Αυτό είναι ένα στοιχείο της εκπαίδευσης, που πραγματοποιείται μέσα από την εικόνα του ζώου. Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του μύθου. Το σχολικό πρόγραμμα περιελάμβανε έργα του IAKrylov, του KD Ushinsky, του LN Tolstoy, του S. Mikhalkov και ορισμένων άλλων συγγραφέων. Πολλές εκφράσεις άρχισαν να χρησιμοποιούνται ως παροιμίες. "Και ο Βάκας ακούει, αλλά τρώει", "Δεν το γνώρισα τον ελέφαντα", "Και η κουκέτα μόλις άνοιξε" - το πιο διάσημο από αυτά.

Οι μύθοι για τα παιδιά έχουν μια σπουδαία παιδείαπου με τη βοήθεια των συναισθημάτων και της καλλιτεχνικής έκφρασης ασκούν ισχυρή επιρροή στο παιδί, δημιουργούν υψηλές κοινωνικές και ηθικές αρχές.

Μύθοι για παιδιά. Εκπαιδευτικός ρόλος

Από το απλό σε πιο περίπλοκο, από το ευκολότερο στο δύσκολο, από το γνωστό στο άγνωστο, οδηγεί το παιδί. Αυτές είναι οι βασικές αρχές της διδακτικής.

Το Fable είναι μια πηγή όχι μόνο όσον αφορά τη γλώσσααλλά και στην ανατροφή του παιδιού στην ηθική, στην ικανότητα να κατανοεί βαθιά το υλικό που διαβάζεται, στη δυνατότητα γενίκευσης και συμπερασμάτων, καθώς και στην ικανότητα μεταφοράς του περιεχομένου του μύθου στην πραγματική ζωή.