Akhmatova, "Requiem": ερμηνεία του ποιήματος

Ένα πραγματικά σημαντικό στοιχείο στη ρωσική λογοτεχνία είναι η Άννα Αχμάττοβα.

Οι ερευνητές "Ρέκβιεμ" καλούν την κορυφή τηςστίχοι. Στο έργο του ποιητή οργανικά συνυφασμένη όλα τα θέματα: την αγάπη εμπειρίες, ποιητής και ιστορία, ποιητή και τη δύναμη, τον πολιτισμό του ΧΙΧ αιώνα, «ασημένια» ηλικία της σοβιετικής πραγματικότητας ... Αχμάτοβα ζήσει μια μακρά ζωή: ένα κακομαθημένο κορίτσι, που γεννήθηκε στην προ-επαναστατική Ρωσία, ο νεαρός ποιητής από τα μεγαλύτερα έμελλε να γνωρίζει το πλήρες βάρος του σοβιετικού λιμανιού. Είναι φυσικό, λοιπόν, ότι το εύρος της δημιουργικής τη σειρά της μπορεί να χαρακτηριστεί πλήρης: ποιήματα αγάπης, του πολίτη ποίηση, λαογραφικά στοιχεία, αντίκες θέματα, βιβλικές σκηνές.

"Requiem", Akhmatova: σύνοψη

Εργαστείτε στο ποίημα συνεχίστηκε από το 1935 έως το 1940, στα πιο δύσκολα,αιματηρό και τρομερό χρόνο. Σε αυτό, η ποιήτρια κατόρθωσε να συνδυάσει οργανικά τη χρονική γραμμή και την παράδοση της κηδείας κηδείας. Από τη λατινική γλώσσα "Requiem" μεταφράζεται ως ηρεμία. Γιατί το όνομα αυτό έδωσε το έργο του στον Akhmatov; Το Requiem είναι μια κηδεία, παραδοσιακή για τις καθολικές και λουθηραϊκές εκκλησίες. Αργότερα ο όρος αυτός απέκτησε ευρύτερο νόημα: άρχισαν να ορίζουν τον εορτασμό του θανόντος. Ο ποιητής, όπως ήταν, κλέβει τον εαυτό του, και τους φίλους του σε ατυχία, και όλη τη Ρωσία.

Akhmatova, "Requiem": σημασιολογικά σχέδια

Οι σύγχρονοι λόγιοι διακρίνονται στο ποίηματέσσερα στρώματα: το πρώτο είναι προφανές και είναι όπως ήταν "στην επιφάνεια" - η θλίψη της λυρικής ηρωίδας, που περιγράφει τη νυκτερινή σύλληψη ενός αγαπημένου. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο ποιητής βασίζεται στην προσωπική εμπειρία: με τον ίδιο τρόπο τον σύζυγό του L. Gumilev, ο σύζυγος Ν. Punin και ο συνάδελφός του O. Mandelstam συνελήφθησαν σε εύθετο χρόνο. Φόβος, σύγχυση, σύγχυση - ποιος μπορεί να μάθει περισσότερα γι 'αυτό από ό, τι ο Akhmatova; Το "Ρέκβιεμ", ωστόσο, δεν περιορίζεται σε αυτό: τα δάκρυα της λυρικής ηρωίδας στο κείμενο συγχωνεύονται με το κλάμα χιλιάδων ρωσικών γυναικών που υπέφεραν από το ίδιο πρόβλημα. Έτσι, η προσωπική κατάσταση διευρύνεται, γίνεται παγκόσμια. Στο τρίτο σημασιολογικό στρώμα του ποιήματος, η μοίρα της ηρωίδας αντιμετωπίζεται ως σύμβολο της εποχής. Εδώ οι ερευνητές επισημαίνουν την εμφάνιση σε αυτό το θέμα του θέματος του "μνημείου", το οποίο πηγαίνει πίσω στα έργα του Derzhavin και του Pushkin. Ωστόσο, για το Akhmatova, το μνημείο δεν είναι σύμβολο της δόξας, αλλά μάλλον μια ενσάρκωση της ζωής και των μεταθανάτιων δεινών. Γι 'αυτό ζητά να τοποθετηθεί κοντά στη φυλακή, όπου η γυναίκα πέρασε τόσες φοβερές ώρες μαζί με τις απρόθυμες "φίλες" της. Η εικόνα του μνημείου από την πέτρα συγχωνεύεται με το μοτίβο του "απολιθώματος" - αυτό το επίθετο είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα στο "Ρέκβιεμ". Στον επίλογο, το μνημείο γίνεται, όπως ήταν, η ορατή ενσάρκωση της μεταφοράς της «απολιθωμένης θλίψης». Η εικόνα της πάσχουσας ποιήτριας συγχωνεύεται με την εικόνα της τρομερής εποχής που λυγίζει σε κομμάτια, πεθαίνει η Ρωσία - αυτή είναι η Άννα Αχμάττοβα.

Το "Ρέκβιεμ" έχει ένα τέταρτο σημασιολογικό σχέδιο. Αυτή είναι η θλίψη της μητέρας που καταστάλθηκε από το γιο της. Συνδέεται με τα μαρτύρια της Μητέρας του Θεού που παρατηρούν την άνοδο του Ιησού Χριστού στο Γολγοθά. Σύμφωνα με τις σκέψεις της ποιήτριας, τα βάσανα κάθε μητέρας που χάνει τον γιο της είναι συγκρίσιμα με τα βάσανα της Παναγίας. Έτσι, η προσωπική τραγωδία μιας γυναίκας και ενός παιδιού γίνεται όλος-άνθρωπος.