Οικονομικά: ορισμός και αντικείμενο σπουδών

Η έννοια της «οικονομίας» εισήχθη από τον Αριστοτέλη τον 3ο αιώνα π.Χ., αλλά η εμφάνιση της οικονομίας ως επιστήμης συνέβη μόνο στους XII-XIII αιώνα, ταυτόχρονα με την εμφάνιση του καπιταλισμού.

Η οικονομία, ο ορισμός της οποίας δόθηκε από πολλούςεπιστήμονες, έγινε τελικά μια από τις βασικές επιστήμες. Ο καθένας το συναντά, επειδή πολύ λίγοι άνθρωποι επισκέπτονταν ποτέ καταστήματα και αγορές. Έτσι αυτή η περίπλοκη και πολύπλευρη επιστήμη - η οικονομία - εισήλθε στον καθημερινό κόσμο απαρατήρητη.

Ο ορισμός που χρησιμοποιείται στα βιβλία αναφοράςΣυχνά είναι το εξής: είναι η μελέτη των οικονομικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων και η κίνηση των αποτελεσμάτων της μεταξύ των οικονομικών παραγόντων. Οικονομική σφαίρα του ενδιαφέροντος είναι υψηλό: τάσεις των τιμών, η αγορά εργασίας, ρύθμιση της κυβέρνησης, τα αγαθά και τις υπηρεσίες μετρητών-χρησιμότητας, τον ανταγωνισμό και την ανταγωνιστικότητα, εμπόρευμα-χρήμα σχέσεις, τις ανάγκες, κ.λπ. Επιπλέον, ένα από τα σημαντικά μέρη της μελέτης των οικονομικών .. θεωρία είναι ότι η παγκόσμια οικονομία.

Ο ορισμός της παγκόσμιας οικονομίας έχει ως εξήςτρόπο: το σύνολο των εθνικών οικονομιών του κόσμου και τις μεταξύ τους σχέσεις. Έτσι, η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε ένα άλλο και το διεθνές εμπόριο, καθώς και την ανταλλαγή των πόρων, καθώς και άλλες οικονομικές σχέσεις που προκύπτουν μεταξύ των δύο χωρών: της οικονομικής και τελωνειακών ενώσεων, η διεθνής μετανάστευση εργατικού δυναμικού, κλπ ...

Η οικονομία, όπως ορίζεται παραπάνω,οι περισσότεροι οικονομολόγοι χωρίζονται σε δύο βασικά στοιχεία: τη μικρο-και τη μακροοικονομία. Όπως είναι εύκολο να υποθέσουμε, η μικροοικονομία μελετά τις οικονομικές διαδικασίες στις κλίμακες διεπαγγελματικής κλίμακας και τη μακροοικονομία - στο επίπεδο των χωρών.

Το κύριο καθήκον της οικονομίας είναι να καθορίσειτρόπους για την καλύτερη κάλυψη των απεριόριστων αναγκών σε ρυθμίσεις περιορισμένων πόρων. Η ιστορία γνωρίζει πολλές μεθόδους που προσφέρονται από κορυφαίους επιστήμονες, με στόχο την επίλυση αυτού του προβλήματος.

Συχνά υπάρχουν 3 τρόποι διαχείρισηςεπίπεδο της χώρας: διοίκηση-διοικητική, μικτή και, τέλος, οικονομία της αγοράς. Ο προσδιορισμός της μεθόδου που χρησιμοποιείται σε μια συγκεκριμένη χώρα δεν είναι τόσο δύσκολη. Η διοίκηση και η διοικητική οικονομία χρησιμοποιούνται συχνά σε απολυταρχικά κράτη, όταν η κυβέρνηση ρυθμίζει σαφώς και ελέγχει τη διανομή

οι πόροι: αγαθών, υπηρεσιών, εργασίας, και θέτει επίσης αυστηρές τιμές. Τις περισσότερες φορές αυτή η μέθοδος είναι αναποτελεσματική. Η οικονομία της αγοράς, αντίθετα, λειτουργεί εντελώς ελεύθερα, το κράτος παρατηρεί μόνο και ρυθμίζει ελαφρώς τις αναδυόμενες στρεβλώσεις. Με διαφορετικό βαθμό αποτελεσματικότητας συνδυάζονται οι δύο προηγούμενες μέθοδοι μικτής οικονομίας.

Προσδιορισμός των τιμών ισορροπίας σε μια οικονομία της αγοράςσυμβαίνει αυτόματα, με βάση την προσφορά και τη ζήτηση και ο ανταγωνισμός επηρεάζει τις τιμές επίσης. Καθώς οι καταναλωτές οδηγούνται από την επιθυμία να αγοράζουν αγαθά υψηλής ποιότητας στη χαμηλότερη δυνατή τιμή και οι πωλητές θέλουν να πουλήσουν προϊόντα στην υψηλότερη τιμή, τελικά, η τιμή καθορίζεται σε μέσο επίπεδο, ικανοποιώντας τόσο τους πωλητές όσο και τους αγοραστές. Η οικονομία της αγοράς είναι αυτορυθμιζόμενη, επομένως θεωρείται ο πιο αποτελεσματικός τρόπος επιχειρηματικής δραστηριότητας και έχει γίνει ο πιο διαδεδομένος στον κόσμο.