Οι κύριοι τύποι χρηματοπιστωτικής σταθερότητας μιας επιχείρησης

Οι τύποι οικονομικής βιωσιμότητας της επιχείρησης περιγράφονται με αρκετή λεπτομέρεια στην εξειδικευμένη βιβλιογραφία, καθώς αυτός ο δείκτης χαρακτηρίζει την ικανότητα μιας οικονομικής οντότητας να επιβιώνει στην αγορά.

Είναι σταθερό, ισχυρό και σταθερόυπάρχουν περισσότερα πλεονεκτήματα στον αγώνα για ηγεσία έναντι των αδύναμων. Μπορείτε να προσδιορίσετε τον τύπο της χρηματοοικονομικής σταθερότητας μιας επιχείρησης εξετάζοντας μεμονωμένους παράγοντες που επηρεάζουν τους δείκτες που προκύπτουν από την επιχείρηση. Αυτά περιλαμβάνουν:

• τον τόπο οργάνωσης στην αγορά ·
• παραγωγή και πώληση προϊόντων χαμηλού κόστους, υψηλής ζήτησης.
• το δυναμικό της επιχειρηματικής οντότητας στην αγορά ·
• την εξάρτηση της επιχείρησης από τους επενδυτές και τους εξωτερικούς πιστωτές ·
• την παρουσία των οφειλετών κατηγορίας κινδύνου στο τμήμα της αφερεγγυότητας τους ·
• το επίπεδο αποτελεσματικότητας των οικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.

Τύποι οικονομικής βιωσιμότητας της επιχείρησης εξυπηρετούνμια αντανάκλαση της σταθερότητας, όταν υπάρχει πλεόνασμα των εσόδων σε σχέση με τις δαπάνες, πράγμα που σας επιτρέπει να χρησιμοποιείτε ελεύθερα τα δικά σας κεφάλαια. Και η αποτελεσματική χρήση τους θα συμβάλει στην αδιάλειπτη παραγωγική διαδικασία με την επακόλουθη πώληση προϊόντων. Με άλλα λόγια, μια αξιολόγηση του τύπου της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας μιας επιχείρησης θα επιτρέψει να προσδιοριστεί η κατάσταση των οικονομικών της πόρων, δηλαδή η χρήση και η διανομή τους, γεγονός που θα διασφαλίσει την ανάπτυξη της επιχειρηματικής οντότητας με το περαιτέρω υψηλό κέρδος. Ταυτόχρονα, η φερεγγυότητα ή η φερεγγυότητα πρέπει να διατηρούνται εντός των αποδεκτών ορίων κινδύνου. Ως εκ τούτου, οι τύποι χρηματοπιστωτικής σταθερότητας μιας επιχείρησης συνδέονται στενά με τη διαδικασία της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής δραστηριότητάς της και αποτελούν το κύριο στοιχείο της ανάλυσης της γενικής κατάστασης της επιχείρησης.

Ανάλυση αυτού του δείκτη σε συγκεκριμένη ημερομηνίασυμβάλλει στον προσδιορισμό της ορθότητας λήψης αποφάσεων σχετικά με τη διαχείριση μιας οικονομικής οντότητας με τους οικονομικούς της πόρους κατά την περίοδο που προηγείται της ημερομηνίας αυτής. Επομένως, ο καθορισμός του επιπέδου αυτού του οικονομικού δείκτη είναι απλώς απαραίτητος για να κατανοηθεί η συμμόρφωση των οικονομικών πόρων του με τις απαιτήσεις της αγοράς και τις αναπτυξιακές ανάγκες της ίδιας της επιχείρησης. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι εάν η έρευνα αυτού του δείκτη είναι ανεπαρκής, η επιχείρηση ενδέχεται να καταστεί αφερέγγυα και να χάσει τα αναγκαία κεφάλαια για την ανάπτυξη της παραγωγής. Σε περίπτωση που ο δείκτης αυτός υπερβαίνει την κανονιστική αξία, μπορούμε να μιλήσουμε για τους κινδύνους που θα οδηγήσουν στην αναστολή της ανάπτυξης, αυξάνοντας παράλληλα το επιπλέον κόστος και τα αποθεματικά της εταιρείας.

Έτσι, τα είδη της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της επιχείρησης:

1. Απόλυτη σταθερότητα. Για να καλυφθεί το κόστος, μόνο ίδια κεφάλαια χρησιμοποιούνται ως πηγή. Σε αυτή την κατάσταση, μια επιχειρηματική οντότητα χαρακτηρίζεται από υψηλή φερεγγυότητα και ανεξαρτησία από τους πιστωτές.
2. Κανονική σταθερότητα. Η πηγή της ανάκτησης του κόστους, εκτός από τα ίδια κεφάλαια, είναι ο μακροπρόθεσμος δανεισμός. Τα κύρια χαρακτηριστικά μιας τέτοιας επιχείρησης είναι: η καλή απόδοση παραγωγής και η υψηλή αποδοτικότητα στη χρήση των δανεισμένων πόρων.
3. Η επισφαλής κατάσταση από οικονομική άποψη. Εκτός από αυτές τις πηγές εξόφλησης, χρησιμοποιούνται επίσης βραχυπρόθεσμα δάνεια. Η εταιρεία έχει μια ασταθή φερεγγυότητα και την ανάγκη να χρησιμοποιήσει πρόσθετα κεφάλαια. Ωστόσο, για αυτό το θέμα, όλα δεν χάνονται.
4. Κρίση. Αυτή η κατάσταση της επιχείρησης μπορεί να χαρακτηριστεί με δύο λέξεις: αφερεγγυότητα και πτώχευση.

Έτσι, καθορίζεται η ουσία της βιωσιμότηταςυπολογισμός της αποτελεσματικότητας του σχηματισμού, της διανομής και της χρήσης των νομισματικών πόρων. Στην περίπτωση αυτή, η φερεγγυότητα στην περίπτωση αυτή μπορεί να είναι η εξωτερική της εκδήλωση.

Η οικονομική βιωσιμότητα μιας επιχειρηματικής οντότητας εξαρτάται άμεσα από τη δομή και τον βαθμό εξάρτησης από τους οφειλέτες και τους πιστωτές.