Διάσημα ονόματα ιπποτών του Μεσαίωνα: λίστα, ιστορία και ενδιαφέροντα γεγονότα

Τα ονόματα ιπποτών του Μεσαίωνα εισήλθαν για πάνταιστορία. Είναι εμπνευσμένα από το πνεύμα του πρώιμου Χριστιανισμού, το ποιητικό θάρρος, την τιμή και την ευγένεια. Φυσικά, η ρομαντική εικόνα των ιπποτών δεν είναι απολύτως αληθής, αλλά έχουν αναμφίβολα συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη της ιστορίας.

Οι ιπποτικές παραδόσεις ήταν τόσο έντονες που ακόμα και μετά την εξαφάνιση αυτής της τάξης παρέμεινε ένας τιμητικός τίτλος. Σε ορισμένες χώρες εξακολουθεί να υπάρχει εναρκτήρια ιππότης.

Γενικές πληροφορίες

Ο ιππότης γεννήθηκε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Η εμφάνιση νέων στρατιωτών οφειλόταν σε αλλαγές στην κοινωνική και οικονομική ζωή της Ευρώπης. Πριν από αυτό, οι βασιλείς χρησιμοποίησαν την πολιτοφυλακή των πολιτών για τον πόλεμο. Ο ρόλος του επαγγελματικού στρατού διεξήχθη από το φεουδαρχικό λύκειο. Ωστόσο, με την ανάπτυξη νέων μεθόδων πολέμου, έγινε αναγκαία η δημιουργία αποσπασμάτων ιππικού. Οι ιππείς είχαν ένα τεράστιο πλεονέκτημα έναντι του πεζικού. Ένας αναβάτης υπολογίστηκε ως δέκα στρατιώτες ποδιών. Τα πρώτα ονόματα των ιπποτών του Μεσαίωνα σχετίζονται με το βασίλειο των Φράγκων. Ο Karl Martell ήταν ο βασιλιάς των Φράγκων κατά τη διάρκεια της αραβικής εισβολής. Είναι αυτός που αρχικά αποφασίζει να δημιουργήσει νέα αποσπάσματα ιππικού πολεμιστών από την αρχοντιά. Για να γίνει αυτό, τους δίνεται γη κάτω από ένα quitrent ή χωρίς αυτό. Για αυτό, οι φεουδαρχικοί άρχοντες αναλαμβάνουν να υπηρετήσουν στο στρατό ως ελίτ στρατιωτών.

Πολεμιστές του Χριστού

Τα ονόματα των ιπποτών του Μεσαίωνα αφθονούν σε θέματαΓαλλία. Ο λόγος έγκειται στην ιστορία των πρώτων σταυροφοριών. Κατά τον δωδέκατο αιώνα η ιπποσύνη είχε γίνει ευρέως διαδεδομένη στην Ευρώπη. Οι μεγάλοι φεουδάρχες άρχοντες είχαν πολλά παιδιά. Ωστόσο, όλα τα περιουσιακά στοιχεία πέρασαν μόνο στον μεγαλύτερο γιο. Τα υπόλοιπα έλαβαν όπλα και έγιναν ιππότες. Ένας τεράστιος αριθμός εκπαιδευμένων στρατιωτών προκάλεσε ανησυχία μεταξύ των ηγεμόνων.

Αυτοί οι φόβοι έγιναν ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην αρχή της σταυροφορίας. Ο Gottfried de Bouillon είναι ένας από τους πιο διάσημους ιππότες της εποχής. Οδήγησε έναν τεράστιο στρατό και τον οδήγησε στην Ιερουσαλήμ.

Μετά την αποβίβαση στο Βυζάντιο ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσειςβασιλιά της Κωνσταντινούπολης. Ο Gottfried κατάφερε να τον πείσει να αφήσει το στρατό να περάσει στα ανατολικά. Οι ιππότες, οι μοναχοί, οι αγρότες, οι φτωχοί, οι αμέτρητοι και οι βαρόνοι - πήγαν όλοι στην Αγία Γη για να βρεθούν. Αλλά στο δρόμο προς τον αγαπημένο στόχο βρισκόταν ένα μη εμπορεύσιμο εμπόδιο - το φρούριο της Αντιόχειας. Οι σταυροφόροι πολιορκούσαν την πόλη και άρχισαν να περιμένουν. Ωστόσο, δεν ήταν δυνατή η τροφοδοσία ενός τεράστιου στρατού. Οι στρατιώτες λεηλατούσαν την τοπική γη, αλλά δεν ήταν αρκετό.

Τραβώντας το φρούριο

Σύντομα άρχισε ένας τρομερός λιμός. Όπως προκύπτει από τα χρονικά της εποχής, υπήρξαν ακόμη περιπτώσεις καπιταλισμού. Το έτος της πολιορκίας δεν έδωσε τίποτα. Στην πόλη υπήρχε μια σχετικά φυσιολογική κατάσταση με τις παροχές και το νερό. Ένας άλλος διάσημος ιππότης Raymund της Τουλούζης πρότεινε να πάρει την Αντιόχεια από την καταιγίδα. Αλλά ο Gottfried αρνήθηκε και αποφάσισε να πάει στο τέχνασμα. Με τη βοήθεια του Bohemond του Tarentz, κατόρθωσε να διαπραγματευτεί με τον στρατιώτη της πόλης. Αυτός για άγνωστους λόγους συμφώνησε να ανοίξει τις πύλες στον εχθρό.

Η ανατροπή της Αντιόχειας και τα επακόλουθα γεγονότα έχουν γίνει μια από τις πιο επικές εκδηλώσεις Σταυροφόρων.

Οι πιο διάσημοι ιππότες της Ευρώπης πολέμησαν παράλληλα. Ο γερμανός φεουδάρχης Robert Flanders έσπασε στην πόλη έναν από τους πρώτους. Μετά τις αιματηρές μάχες, οι ιππότες κέρδισαν. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή ένας στρατός των Σαρακηνών που έφτανε τα εκατό χιλιάδες στρατιώτες ήδη κινείται προς το φρούριο. Ο Ρόμπερτ της Νορμανδίας, ένας αγγλικός ιππότης, πρότεινε να φύγει η πόλη. Αλλά οι Φράγκοι και οι Λιβωνοί αποφάσισαν να πολεμήσουν μέχρι το τέλος. Τέσσερις μέρες αργότερα ξεκίνησε η πρώτη επίθεση.

Ο Έμιρ Κέρμπογκι ξεπέρασε τους Ευρωπαίους με τον αριθμόπερισσότερες από τρεις φορές. Το πρωί της εικοστής όγδοης Ιουνίου του 1098, ο στρατός του Χριστού εγκατέλειψε την πόλη. Ο πρώτος ήταν ο Κόμης του Ιππότη Ρόμπερτ της Φλάνδρας. Αποβίωσε και άρχισε να προσεύχεται στα γόνατά του στον Κύριο. Στη συνέχεια, τα στρατεύματα σχηματίστηκαν, μπροστά ήρθε Raymond Agilsky. Την προηγούμενη μέρα είχε φέρεται να βρήκε στο τείχος του φρουρίου ένα δόρυ που διάτρησε τον Ιησού. Περνώντας ένα λείψανο στους στρατιώτες, έδωσε μια φλογερή ομιλία. Στη συνέχεια οι πιο διάσημοι ιππότες του Μεσαίωνα έσπευσαν να πολεμήσουν. Τα ονόματα των πεσόντων σε αυτή τη μάχη εισήλθαν στο ιερό ταύρο του Πάπα Ουράν Β. Οι εμπνευσμένοι σταυροφόροι έσπασαν τρεις φορές τον αριθμό των ανώτερων εχθρών και κέρδισαν τη μάχη. Ο ιππότης Bohemond του Tarentes έγινε νέος κόμης της ηττημένης πόλης.

Γνωστοί ιππότες του Μεσαίωνα: ονόματα και εκμεταλλεύσεις

Πολλοί ιππότες μετά από να κερδίσουν πλούτο και επιρροήέγιναν καλοί πολιτικοί. Ωστόσο, μόνο εκείνοι που εμφανίστηκαν στο πεδίο της μάχης θυμούνται την ιστορία. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτοι ήταν οι μάρτυρες που έπεσαν στη μάχη, πραγματοποίησαν μια εκ προθέσεως απώλεια εκστρατείας και ούτω καθεξής. Η θυσία ήταν αρκετά στο πνεύμα του μεσαιωνικού χριστιανισμού.

Ένας από αυτούς τους ήρωες ήταν ο Balian ο δεύτερος Ibelin. Ο γαλλικός σταυρός ζούσε στην Ιερουσαλήμ και ασχολήθηκε με την επέκταση των κατοίκων στα δυτικά. Ωστόσο, η ειρηνική ζωή στην υποσχεμένη γη διακόπηκε όταν ο ιππότης Rene de Chatillon αποφάσισε να επιτεθεί στα αιγυπτιακά εδάφη. Μετά από αυτό, οι μουσουλμάνοι άρχισαν να συλλέγουν ένα τεράστιο στρατό για να αποκρούσουν την πόλη.

Ο θάνατος των στρατευμάτων

Την τέταρτη Ιουλίου έκαναν πορεία προς την πόλη καιΟι σταυροφόροι τους συναντήθηκαν στο Hattin. Ο Guy de Lusignan σκόπευε να νικήσει τους Άραβες με ένα ισχυρό χτύπημα, αλλά ο πονηρός Salah-ad-Din υποχώρησε συνεχώς, εξαντλώντας τους στρατιώτες. Τα ονόματα των ιπποτών του Μεσαίωνα, που επιβιώνουν μέχρι σήμερα, εκτοξεύονται όχι μόνο με δόξα, αλλά και με ντροπή. Ο Raymond Buck και ο Laoditsius de Tiberias φοβήθηκαν και κατέφυγαν στους μουσουλμάνους.

Με πολλούς τρόπους, χάρη σε αυτήν την προδοσία, οι Σταυροφόροι υπέστησαν μια συντριπτική ήττα.

Οπαδός της Βασιλείας των Ουρανών

Ο Ballyan Ibelin κατάφερε να ξεφύγει από την αιχμαλωσία καιεπιστροφή στην Ιερουσαλήμ. Μετά από αυτό, τα στρατεύματα της Salah ad-Din προσέγγισαν την πόλη. Μια πολιορκία άρχισε και ο Μπαλιάν οδήγησε την φρουρά. Εκείνη την εποχή, στην Ιερουσαλήμ υπήρχαν μόνο δεκατέσσερις ιππότες.

Για να αυξήσει το ηθικό, ο Baron Ibelin συνέλεξεκαι διέταξε όλους τους στρατιώτες να γονατίζουν και να τους αφιερώσουν όλους στους ιππότες. Τα ονόματα των ιπποτών του Μεσαίωνα, ο κατάλογος των οποίων αυξήθηκε σε εξήντα, για πάντα έπεσε στην ιστορία. Οι επόμενες έξι μέρες των Σαρακηνών έπεσαν στην πόλη, αλλά χωρίς επιτυχία. Παρά τη συντριπτική πλειοψηφία, απέτυχαν να πάρουν την πόλη, οι Χριστιανοί ήταν σε θέση να την παραδώσουν με ευνοϊκούς όρους. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι είχαν το δικαίωμα να εγκαταλείψουν την πόλη. Ο Άγιος Τάφος παρέμεινε υπό την προσωπική προστασία της Salah ad-Din.