Η φύση και οι αιτίες του κατακερματισμού της Ρωσίας

Οι αιτίες του κατακερματισμού της Ρωσίας (καθώς και όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών

μεσαιωνικό) είχε αντικειμενικές προϋποθέσεις. Αυτό ακριβώς το φαινόμενο ήταν το φυσικό αποτέλεσμα της ανάπτυξης κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών σχέσεων στις αρχικές βάρβαρες πολιτείες. Στην πραγματικότητα, οι σύγχρονοι μελετητές καλούν φεουδαρχικό κατακερματισμό την αποδυνάμωση της κεντρικής εξουσίας με παράλληλη ενίσχυση των περιφερειακών ελίτ στη χώρα. Ο μονάρχης ήταν ακόμα ο υψηλότερος κρίκος στην ιεραρχική κλίμακα, αλλά δεν ήταν σε θέση να ελέγξει πλήρως όλα τα εδάφη του κράτους του. Και σε πολλές περιπτώσεις δεν κατάφερε να προστατέψει το θρόνο του από τη στρατιωτική δύναμη των δικών του υποτελών ή των συμμαχιών τους. Είναι ενδιαφέρον ότι ο ίδιος ο όρος μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στον ευρωπαϊκό κόσμο. Ο ορισμός αυτός χρησιμοποιείται μερικές φορές για να αναφερθεί στην αποσύνθεση, για παράδειγμα, της Χρυσής Ορδής ή του Αραβικού Χαλιφάτου. Ωστόσο, μια τέτοια σύγκριση μπορεί να γίνει μόνο σε μια εικαστική έννοια, αφού δεν μπορεί κανείς να μιλήσει σοβαρά για τις σχέσεις σουρεϊνάρων-υποσέλιδων στις μη ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Οι λόγοι για τον κατακερματισμό της αρχαίας Ρωσίας

Η μεσαιωνική κατάσταση των Ρώσων δεν ήτανκάτι πολύ διαφορετικό από τις πανευρωπαϊκές χώρες. Και εκεί και εκεί υπήρχαν πολλές παρόμοιες διαδικασίες. Οι λόγοι για τον κατακερματισμό της Ρωσίας καθορίζουν επίσης το γεγονός ότι οι υποτελείς στο δικό τους γραφείο θα μπορούσε να λάβει σημαντική ανεξαρτησία από την κεντρική πόλη, και, κατά συνέπεια, οι προσπάθειες από όλες τις απόψεις. Η ονομαστική κυβερνήτης της πρωτεύουσας της Ρωσίας ήταν ο πρίγκιπας του Κιέβου, και υποτελείς του - τις διάφορες πρίγκιπες της μονάδας (Chernihiv, Volyn, Σούζνταλ και άλλα). Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της XII - XIII αιώνα αυξήσουν γρήγορα το μέγεθος των εκμεταλλεύσεων γης βογιάρους, καθώς και τον αριθμό των εξαρτώμενων αγροτών, βογιάρους. Φυσικά αυτό τους έκανε πιο ισχυρό, στερούνται όλων των αναγκαίων για να κρατήσουμε την αιγίδα του Πρίγκιπα του Κιέβου. Την ίδια στιγμή, η φιλία με τον τοπικό πρίγκιπα θεωρήθηκε πολύ χρήσιμη.

Ένα τέτοιο πρότυπο δεν συνοδεύτηκε σε καμία περίπτωση από μικρόμια αδύναμη οικονομική σύνδεση μεταξύ των διαφόρων περιοχών της χώρας και η απουσία ιδιαίτερα σημαντικών και αναγκαίων εμπορικών δεσμών. Η φεουδαρχική διάσπαση κλιμακώθηκε επίσης από το μέγεθος της κατάστασης. Η χώρα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί σε μια δύναμη. Σε αυτή την περίοδο, μεγαλώνουν οι πόλεις, οι οποίες υποστηρίζουν όλο και περισσότερο την επέκταση της αυτοδιοίκησης και τη μείωση της εξάρτησης από τις βασιλικές δομές. Έτσι, οι λόγοι για τον κατακερματισμό της Ρωσίας οφείλονται κυρίως στην αδύναμη οικονομική σύνδεση μεταξύ των περιφερειών, καθώς και στη φυσική προσπάθεια των επαρχιακών δυνάμεων προς την ανεξαρτησία. Ο τελευταίος πρίγκιπας του Κιέβου, ο οποίος κατάφερε ακόμα να κρατήσει τη Ρωσική γη σε ενότητα, ήταν ο γιος του Βλαντιμίρ Μονομάκ - Μστσλάβ. Ωστόσο, μετά το θάνατό του, που συνέβη το 1132, η χώρα τελικά αποσυντίθεται σε μια σειρά από σχεδόν ανεξάρτητες βασιλείες.

Κίεβο για πολύ καιρό παρέμεινε το πιο διάσημογια τους ρώσους πρίγκιπες το κέντρο, αλλά ο ρόλος του δεν ήταν πλέον αποφασιστικός. Μαζί με τις γενικές ευρωπαϊκές τάσεις, οι λόγοι για τον κατακερματισμό των Ρως και την ίδια τη φύση του φαινομένου αυτού ήταν, επίσης, στις ιδιαιτερότητες του τοπικού συστήματος της διαδοχής. Το γεγονός είναι ότι στη Δύση υπήρξε μια λεγόμενη σαλικός νόμος, υπαγορεύουν ότι ο κληρονόμος μπορεί να είναι γιος του βασιλιά (συνήθως η μεγαλύτερη της ζωής). Στην περίπτωση αυτή, οι νεότεροι αδερφοί του μονάρχη και τα παιδιά τους δεν είχαν νόμιμα δικαιώματα στο θρόνο. Στη Ρωσία η ίδια, σύμφωνα με την παράδοση, το κύριο θρόνο που κατέχει το μεγαλύτερο γιο, και μικρότερα αδέρφια του ήταν στα απομακρυσμένα εδάφη, αλλά μετά το θάνατο του πρίγκιπα του Κιέβου είχαν το δικαίωμα να δηλώσει τις απαιτήσεις τους στον άδειο θρόνο. Μετά από μόλις μερικές γενιές μπέρδεμα ήταν σε σύγχυση, δίνοντας αφορμή για πολλές διαμάχες μεταξύ των μελών της οικογένειας, ξαδέλφια, ανίψια και τους θείους ρουρικίδες. Έτσι, για την πολιτική αποσύνθεση του κράτους, υπάρχουν προφανείς προϋποθέσεις και λόγοι.

Και οι συνέπειες του κατακερματισμού της Ρωσίας

Τα εδάφη των Ανατολικών Σλάβων στην εποχή αυτή έγιναναντιπροσωπεύουν μια σειρά από σημαντικές ανεξάρτητες αρχηγοί. Η ενίσχυση των τοπικών κυβερνητικών ναυπηγείων και των ευγενών οικογενειών έδωσε στη ρωσική γη τη Δημοκρατία του Νόβγκοροντ, τις αρχές του Γκάλιτσο-Βολίνσκ και του Βλαντιμίρ-Σουζτάλ, την εμφάνιση και την άνοδο της Μόσχας. Όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, μετά από αρκετούς αιώνες, ο φεουδαρχικός κατακερματισμός στη Ρωσία αντικαταστάθηκε από τη συγκέντρωση, και αργότερα από την απολυτικοποίηση της βασιλικής εξουσίας.