Τι είναι η πολυτέλεια; Ορισμός

Σχεδόν όλη η ιστορία είναι το όριο των ονείρωνοι περισσότεροι άνθρωποι είχαν την επιθυμία να ζήσουν στην πολυτέλεια. Τι σημαίνει αυτή η πολυπόθητη ιδέα, από πού προέρχεται από τη ρωσική γλώσσα και πώς μεταφράζεται σε άλλους; Ας μάθουμε γι 'αυτό.

Η έννοια της λέξης "πολυτέλεια" στο επεξηγηματικό λεξικό

Πρακτικά σε όλα τα ρωσικά λεξικάΤο συγκεκριμένο ουσιαστικό χρησιμοποιείται για να αναφέρεται στη ζωή στον πλούτο. Αυτό που αποκαλείται όχι μόνο ευημερία, αλλά η διαθεσιμότητα όλων των πλεονεκτημάτων πέρα ​​από το μέτρο, ακόμη και για τα πιο απαιτητικά ή εκλεπτυσμένα αιτήματα.

Είναι ενδιαφέρον ότι στο μνημειώδες έργο του Ozhegov,η λεξική έννοια της πολυτέλειας αντιμετωπίζεται πιο αρνητικά από εκείνη της Εφρεμόμπα και του Νταλ. Έτσι, ο Σεργκέι Ιβάνοβιτς εξηγεί αυτό το ουσιαστικό ως υπερβολή σε υλικά αγαθά, καθώς και απολαύσεις.

Ντμίτρι Ν. Ushakov στο λεξικό του, εκτός απόόλες οι παραπάνω τιμές, η πρώτη και μοναδική συνιστά επίσης να χρησιμοποιούν τον όρο «πολυτέλεια» ως κατηγόρημα (παρά το γεγονός ότι αυτό το ουσιαστικό). Είναι πιθανό ότι μια τέτοια παράδοση ιδρύθηκε συγγραφείς, χιουμορίστες ΙΙ £ και Πετρόφ. Έτσι, στο δεύτερο μυθιστόρημα τους για τις περιπέτειες του γοητευτικού και πολυμήχανος απατεώνας Ostap Bender ( «The Golden Calf»), υπάρχει η φράση «αυτοκίνητο - δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ένα κίνημα μέσα», η οποία σήμερα έχει από καιρό μια κρουαζιέρα. Αν λάβουμε υπόψη ότι το μυθιστόρημα βγήκε το 1931, και τέσσερις τόμους των «Επεξηγηματική λεξικό της ρωσικής γλώσσας» Ushakov δημοσιεύθηκαν κατά τη διάρκεια του 1935-1940. - αποδεικνύεται, ο μεγάλος γλωσσολόγος απλά καταγράφονται νεότευκτη τάση χρησιμοποιώντας το ουσιαστικό «πολυτέλεια» ως κατηγόρημα, η οποία έγινε δημοφιλής μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος.

Ένα ενδιαφέρον γεγονός: στα αγγλικά παλαιότερα, η λέξη "πολυτέλεια" (πολυτέλεια) χρησιμοποιήθηκε επίσης για να αναφερθεί σε τέτοιες έννοιες όπως η "εξαθλίωση" και η "ακολασία". Και παρόλο που τα ρωσικά λεξικά δεν καθορίζουν μια τέτοια ερμηνεία, μια παρόμοια στάση προς τον εν λόγω όρο μπορεί να βρεθεί σε πολλά ρωσικά κλασικά.

Η ετυμολογία του όρου, καθώς και τα ανάλογα του σε άλλες σλαβικές γλώσσες

Έχοντας εξετάσει το νόημα της λέξης "πολυτέλεια", αξίζει τον κόποπροσοχή στην προέλευσή του. Από ποιον όρο δημιουργήθηκε αυτό το ουσιαστικό, οι γλωσσολόγοι δεν είναι γνωστοί. Ταυτόχρονα, είναι απολύτως βέβαιοι ότι αυτή η έννοια προέρχεται από την πρωτο-σλαβική γλώσσα.

Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στις περισσότερες άλλες σλαβικές γλώσσες υπάρχουν σχεδόν πανομοιότυπα ονόματα. Στην περίπτωση αυτή, μακριά από κάθε ένα από αυτά, έχουν παρόμοιες έννοιες.

Έτσι, στην ουκρανική ("πεινασμένος") και της Λευκορωσίας("Διαίρεση") είναι παρόμοιες λέξεις, πράγμα που σημαίνει το ίδιο πράγμα με το ρωσικό. Αλλά σε άλλους - όχι πάντα. Για παράδειγμα, το πολωνικό ουσιαστικό roskosz μεταφράζεται ως "ευχαρίστηση", και το νόημα "πολυτέλεια" της λέξης έχει τον όρο luksusowy. Από το σλοβάκικο και το τσέχο rozkoš μεταφράζεται ως "ευχαρίστηση". Στη βουλγαρική γλώσσα, μερικές φορές ο όρος "έξυπνος" χρησιμοποιείται στην αρχική του έννοια, αλλά συχνότερα χρησιμοποιείται η λέξη "luks".

Πώς μεταφράζεται αυτή η έννοια στα αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά και γαλλικά

Έχοντας μάθει ποια πολυτέλεια δεν είναι μόνο στα ρωσικά, αλλά και σε άλλες σλαβικές γλώσσες, αξίζει να μάθουμε ποιος όρος χρησιμοποιούν άλλα έθνη για αυτήν την έννοια.

Έτσι στον «προγονικό» των πιο σύγχρονωνγλώσσες (λατινικά) στην αρχαιότητα υπήρχε ένα ουσιαστικό luxuria. Χρησιμοποιήθηκε για να αναφερθεί στις έννοιες της "αφθονίας" και της "λαμπρότητας". Σε μεταγενέστερες εποχές, βάσει αυτής της λέξης, προέκυψε πολυτέλεια, το οποίο χρησιμοποιήθηκε όταν ήθελαν να εξηγήσουν ποια είναι η πολυτέλεια.

Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πλειοψηφίαΟι ευρωπαϊκές γλώσσες "δανείστηκαν" το λατινικό όνομα. Έτσι, στα αγγλικά εμφανίστηκαν οι λέξεις πολυτέλεια και luxe, στα γαλλικά - le luxe, στα γερμανικά - πολυτελή, στα ιταλικά - lusso, και στα ισπανικά - lujo.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πολλές σλαβικές γλώσσες χρησιμοποιούν επίσης τον λατινικό όρο, ο οποίος άρχισε να υπάρχει σε αυτά παράλληλα με τις παραλλαγές της λέξης "πολυτέλεια".

Συνώνυμα

Βρίσκοντας μια απάντηση στο ερώτημα: «Τι είναι πολυτέλεια», αξίζει να ξέρετε τι μπορείτε να παραλάβετε συνώνυμα με το θέμα ουσιαστικό.

Οι πιο διάσημες λέξεις αναλογίας είναι "κομψό", "λαμπρό" και "λαμπρό". Σε ένα ορισμένο πλαίσιο, οι όροι χρησιμοποιούνται επίσης: "αφθονία", "πλούτος", "υπερβολή", λιγότερο συχνά "απόβλητα".

Antonyms

Σε αντίθεση με τα συνώνυμα, τα αντώνυμα στο ουσιαστικό μπορούν να επιλεγούν πολύ λιγότερο. Κατά κανόνα συνδέονται με τη φτώχεια και τη στέρηση.

Με αυτή την ιδιότητα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις "φτώχεια", "φτώχεια", "φτώχεια" και φυσικά "φτώχεια". Μερικές φορές η χρήση του όρου "ασκητισμός" είναι επιτρεπτή.

Πώς να χειριστείτε την πολυτέλεια σε διάφορες περιόδους της ιστορίας

Αφού έμαθε ποια είναι η πολυτέλεια, θα είναι ενδιαφέρον να μελετήσουμε: πώς αισθάνθηκε η κοινωνία για αυτό το φαινόμενο σε διάφορους αιώνες της εποχής μας.

Οι περισσότεροι φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι αντιλήφθηκανΑυτή η έννοια είναι επιβλαβής για το άτομο. Πιστεύουν ότι όταν ένα άτομο έχει την ευκαιρία να ικανοποιήσει απολύτως όλες τις ιδιοτροπίες του, χάνει το κίνητρο να αναπτυχθεί. Εκεί αρχίζει η ηθική και στη συνέχεια η φυσική υποβάθμιση.

Από αυτή την άποψη, σε διαφορετικές περιόδους της ιστορίας, η στάσηη πολυτέλεια αλλάζει διαρκώς. Μπορεί να συγκριθεί με μια παράλογη γυναίκα σε μια δίαιτα. Περιορίζει τον εαυτό της σε όλα, αρνείται όχι μόνο επιβλαβή, αλλά και χρήσιμο φαγητό για να χάσει βάρος. Αλλά από καιρό σε καιρό σπάει και τρώει τα πάντα χωρίς μέτρο, βλάπτοντας όχι μόνο την προσωπικότητά της αλλά και την υγεία της.

Στην εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του Χριστιανισμούστην Ευρώπη, η ανθρωπότητα κλήθηκε να φροντίσει το πνευματικό, αγνοώντας τις σωματικές ανάγκες. Από αυτή την άποψη, η πολυτέλεια δεν θεωρήθηκε καθόλου ως η αιτία των πιο φοβερών αμαρτιών (εξ ου και η ξεπερασμένη αγγλική έννοια "λεηλασία").

Για παράδειγμα, αγωνιζόμενοι με υπερβολές στη Φλωρεντία,ο διάσημος θρησκευτικός μεταρρυθμιστής Girolamo Savonarola καίει όλα τα αντικείμενα που συνδέει με τον πλούτο. Ο υπερβολικός ζήλος και ο καθόλου φιλόλογος του βιβλίου οδήγησαν στην καταστροφή όχι μόνο πολλών ενδιαφερόντων βιβλίων και μουσικών οργάνων αλλά και αντικειμένων υγιεινής.

Σε άλλες εποχές, η πολυτέλεια θεωρήθηκε ως ευλογία για την κοινωνία. Έτσι, πιστεύεται ότι επιτρέπει στην ελίτ να απολαμβάνει πλήρως τη ζωή, προωθώντας ταυτόχρονα την εμφάνιση νέων θέσεων εργασίας για τους φτωχούς.

Στον σύγχρονο κόσμο, η επιδίωξη της πολυτέλειας δεν είναι πλέονόσο και στους προηγούμενους αιώνες. Αντ 'αυτού, το νέο "είδωλο" είναι επιτυχία. Με άλλα λόγια, για να ανήκουν στην ελίτ, σήμερα δεν αρκεί να είναι εξαιρετικά πλούσιοι, είναι επίσης απαραίτητο να επιτύχουμε επιτυχία σε κάποιο τομέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μια τέτοια θέση ενθαρρύνει τους πλούσιους ανθρώπους να αναπτύξουν και να κάνουν κάτι, αντί να βυθιστούν σε αδρανή πολυτέλεια, όπως συνηθίζεται στους προηγούμενους αιώνες.