Αρχές της δημόσιας διοίκησης στο σύστημα οικονομικής ρύθμισης
Στη διαδικασία της ζωής, οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν σε όλουςσφαίρες της κοινωνίας: οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, κοινωνικοπολιτικές. Αλλά η βασική ραχοκοκαλιά όλων αυτών των αλληλεπιδράσεων είναι η σφαίρα της οικονομίας, την οικονομική δραστηριότητα. Κατά τη διάρκεια αυτής της εργασίας και των σχέσεων που συνδέονται με την παραγωγή, ανταλλαγή και κατανάλωση των αποτελεσμάτων της - διάφορα προϊόντα - οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν και δεν νομίζω ότι για τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων, το βιοτικό τους επίπεδο, τους μισθούς, κλπ, και να ενεργούν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους και τις ανάγκες.
Αλλά ότι αυτές οι ατομικές και ομαδικές ενέργειεςκαι τις σχέσεις δεν δημιουργούν κοινωνικό χάος, και με έναν ορισμένο τρόπο, ώστε, σε μια κοινωνία δημιουργεί και λειτουργεί ένα ορισμένο σύστημα των νομικών και ηθικών κανόνων, οι φόροι, κοινωνική υποστήριξη, τρόπους εκπαίδευσης και την ανατροφή της ανερχόμενης γενιάς, τα πρότυπα της καθημερινής συμπεριφοράς. Όλο το φάσμα των δράσεων αυτών των κανόνων, κανόνες, πρότυπα συμπεριφοράς από τις βασικές αρχές της δημόσιας διοίκησης και διέπεται από το υπάρχον σύστημα κοινωνικού ελέγχου, στην οποία ο αποφασιστικός ρόλος ανήκει στο κράτος.
Η έννοια και οι αρχές της δημόσιας διοίκησης στη σύγχρονη κοινωνία διακρίνουν δύο κύριους τύπους ρυθμιστικού ρόλου του κράτους:
1) οικονομική ρύθμιση, η οποία προβλέπειΕπιπτώσεις στις τιμές, τους όρους εισόδου ή τα επίπεδα υπηρεσιών σε μια συγκεκριμένη βιομηχανία (π.χ. υπηρεσίες τηλεπικοινωνιών, παροχή φυσικού αερίου και νερού).
2) κοινωνική ρύθμιση με στόχοτην αποδυνάμωση των εξωτερικών επιπτώσεων που προκύπτουν από τις δραστηριότητες μεμονωμένων επιχειρήσεων (π.χ. ρύπανση του νερού και της ατμόσφαιρας ή δημιουργία συνθηκών που απειλούν την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και των καταναλωτών).
Καθορίζοντας αυτό το συμπέρασμα, υποστηρίζουν οι επιστήμονες,ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να τονώσουν την οικονομική ανάπτυξη εγκρίνοντας τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και να ελέγξουν την τήρησή τους, καθώς και τις αρχές της κρατικής διοίκησης στον τομέα του εμπορίου.
Ταυτόχρονα, οι οικονομολόγοι, ειδικά τον 20ό αιώνα,, κατέστη δυνατό να βρεθούν πολλοί άλλοι τρόποι με τους οποίους οι κυβερνήσεις μπορούν να ενθαρρύνουν την οικονομική ανάπτυξη. Όλα αυτά συνδέονται με τις αποτυχίες των μηχανισμών της αγοράς μέσα στην καπιταλιστική οικονομία. Έδειξαν ότι η οικονομία της αγοράς είναι αποτελεσματική, όταν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας σαφώς καθορισμένη και προστατευόμενη, όταν ο ανταγωνισμός είναι αυστηρή και εύκολα προσβάσιμες πληροφορίες. Ωστόσο, σε περίπτωση απουσίας του ενός ή περισσότερων από αυτές τις συνθήκες, οι μηχανισμοί της αγοράς μπορεί να αποτύχει, και η προσφορά θα ταιριάζει πλέον την πραγματική ζήτηση. Τότε τίθενται σε ισχύ οι αρχές της κρατικής διοίκησης.
Στο σύστημα δημόσιας διοίκησης, ξεχωρίζουν οι κοινωνικές και νομικές και οργανωτικές αρχές.
Οι πρώτοι περιλαμβάνουν εκείνους με γενικό κοινωνικόχαρακτήρα. Χρησιμοποιούνται ανεξάρτητα από το επίπεδο του οργανισμού που ασκεί δραστηριότητες διαχείρισης. Ο ρόλος τους οφείλεται στο γεγονός ότι καθορίζουν τους κοινωνικούς κανόνες της κυβέρνησης. Οι γενικές αρχές είναι: δίκαιο και την πειθαρχία, την αντικειμενικότητα, την αποτελεσματικότητα, την εξειδίκευση, συνδυασμός της συγκέντρωσης και της αυτοδιοίκησης.
Στις συνθήκες συστημικού μετασχηματισμού των κοινωνιώνμεταβατικού τύπου, ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους στην περίοδο ανάπτυξης των διαδικασιών της αγοράς αυξάνεται δραματικά. Η εμπειρία της παγκόσμιας ανάπτυξης πείθει ότι οι ρυθμιστικές προτεραιότητες παραμένουν για το κράτος όχι μόνο στην ανάπτυξη μιας μεγάλης βιομηχανίας αλλά και στον προγραμματισμό των κύριων δεικτών της οικονομικής ανάπτυξης. Με βάση τα παραπάνω, καθώς και την δική του εμπειρία, το κράτος στο πρόσωπο των ανώτατων δομών εξουσίας του, αναπτύσσει μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα αναπτυξιακά προγράμματα, σχεδιάζει τους κύριους δείκτες της δυναμικής της οικονομίας και της κοινωνικής σφαίρας. Εφαρμόζει επίσης τις αρχές της δημόσιας διοίκησης και τη σκόπιμη ρύθμιση των διαδικασιών αποπατικοποίησης της ιδιοκτησίας και της ιδιωτικοποίησης των επιχειρήσεων.
Επιπλέον, υλοποιούν κυβερνητικές υπηρεσίεςαντιμονοπωλιακή ρύθμιση, η οποία επιτρέπει τον έλεγχο της τιμολόγησης. Η δικαιοδοσία των κρατικών φορέων είναι η ανάπτυξη και η εφαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής.
Συνειδητοποιώντας πραγματική ισχύ όχι μόνο στηναλλά και στον οικονομικό τομέα, το κράτος διορθώνει την επένδυση των κονδυλίων του προϋπολογισμού στο σχηματισμό ενός ανταγωνιστή ικανής δομής της εθνικής οικονομίας και επιδιώκει τη χρηματοδότηση κατά προτεραιότητα των σημαντικότερων κοινωνικών προγραμμάτων και δραστηριοτήτων.
