186 Άρθρο του Ποινικού Κώδικα με σχόλια

Πραγματοποιείται σήμερα η απομίμηση χρημάτωνένα από τα πιο κοινά εγκλήματα στον οικονομικό τομέα. Η τιμωρία αυτής της πράξης καθορίζεται από το άρθρο 186 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η δικαστική πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις μαρτυρεί τον αυξημένο κίνδυνο εγκλήματος στις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης μιας οικονομίας της αγοράς. Η παραποίηση χρημάτων υπονομεύει τη σταθερότητα του εθνικού νομίσματος και εμποδίζει σημαντικά τη ρύθμιση του χρηματοοικονομικού κύκλου εργασιών.

Άρθρο 186, μέρος 1

Ο Ποινικός Κώδικας RF καθορίζει κοινά χαρακτηριστικάτου εν λόγω εγκλήματος, σύμφωνα με το οποίο το θέμα κρίνεται υπεύθυνο. Η ποινή του Ποινικού Κώδικα προβλέπεται για μεταποίηση για μεταγενέστερη πώληση:

1. Πλαστά εισιτήρια στη CBA.
2. Μεταλλικά νομίσματα.
3. Τίτλοι, συμπεριλαμβανομένου του εθνικού νομίσματος.
4. Ξένο νόμισμα.
5. Τίτλοι σε ξένο νόμισμα.

Το άρθρο 186, μέρος 1 του Ποινικού Κώδικα, αναγνωρίζει επίσης ως αποθεματοποίηση εγκλημάτων, τη μεταφορά των ανωτέρω ειδών για μεταγενέστερη πώληση. Για τις συγκεκριμένες πράξεις διορίζονται:

1. Αναγκαστική εργασία (έως 5 έτη).
2. Φυλάκιση (έως 8 έτη).

Στη δεύτερη περίπτωση, μπορεί να επιβληθεί πρόσθετη ποινή από το δικαστήριο μέχρι 1 εκατομμύριο ρούβλια. ή στο ποσό του μισθού (άλλων εισοδημάτων) του ένοχου για περίοδο έως 5 ετών.

Προκριματικά σήματα

186 Το άρθρο του Ποινικού Κώδικα θεσπίζει μια σειρά επιβαρυντικώνπεριστάσεις. Εάν είναι διαθέσιμα, η τιμωρία για το έγκλημα γίνεται σκληρότερη. Έτσι, για τις προαναφερθείσες πράξεις σε μεγάλο βαθμό, παρέχεται φυλάκιση μέχρι 12 ετών. Επιπλέον, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει πρόστιμο μέχρι 1 εκατομμύριο ρούβλια. ή στο ύψος του μισθού (λοιπά έσοδα) έως 5 έτη και στον περιορισμό της ελευθερίας έως ένα έτος. Για τα προαναφερθέντα εγκλήματα που διαπράττονται στο πλαίσιο οργανωμένης ομάδας, το άρθρο 186 του Ποινικού Κώδικα θεσπίζει έως και 15 χρόνια φυλάκισης. Επιπλέον, ο ένοχος μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο μέχρι 1 εκατομμύριο ρούβλια. ή ίσο με το άθροισμα των s / n (λοιπών εσόδων) για περίοδο έως πέντε ετών. Επίσης, ένοχος, εκτός από την κύρια τιμωρία, μπορεί να καταδικαστεί σε περιορισμό της ελευθερίας σε δύο χρόνια.

Άρθρο 186 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας με σχόλια από το 2014.

Η αντικειμενική πλευρά του εγκλήματος αυτού αποτελείται από δύο στοιχεία:

1. Κατασκευή πλαστογραφίας με σκοπό τη μεταγενέστερη πώληση.
2. Πραγματοποίηση πλαστών χρημάτων ή τίτλων.

Έτσι, ως αντικείμενο του εγκλήματοςείναι το νομισματικό σύστημα του κράτους. Τα μέσα πληρωμής βάσει του νόμου της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι το ρούβλι. Ως εγγύηση είναι ένα έγγραφο που πιστοποιεί ειδικά δικαιώματα ιδιοκτησίας, καταρτίστηκε με την τήρηση των υποχρεωτικών απαιτήσεων και την καθιερωμένη μορφή. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται τα πιστοποιητικά αποταμίευσης και καταθέσεων, οι επιταγές, οι συναλλαγματικές, οι ομολογίες (κρατικές), οι μετοχές, οι λογαριασμοί ταμιευτηρίου, τα φορτωτικά και άλλα παρόμοια έγγραφα. Το άρθρο 186 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (με σχόλια) θεωρεί ως έγκλημα την παραγωγή ή την πώληση των υποδεικνυόμενων τραπεζογραμματίων σε κυκλοφορία στο έδαφος της Ρωσίας ή στο εξωτερικό, που αποσύρονται από την κυκλοφορία για ανταλλαγή. Δεν υπάρχει καμία ευθύνη για την κατασκευή για μεταγενέστερη πώληση ή για άμεση χρήση προϊόντων απομίμησης που αποσύρονται από την κυκλοφορία και έχουν μόνο συλλεκτική αξία. Εάν υπάρχουν λόγοι, αυτές οι ενέργειες μπορούν να χαρακτηριστούν ως δόλιες ενέργειες.

Χαρακτηριστικά του εγκλήματος

186 Άρθρο του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως πλαστόκαλεί τόσο τη μερική όσο και την πλήρη παραποίηση τραπεζογραμματίων και τίτλων. Για να είναι κατάλληλη η σύνθεση του εν λόγω εγκλήματος, δεν έχει σημασία πώς να δημιουργήσει ένα ψεύτικο. Ωστόσο, η δίωξη είναι αναγκαίο να καθοριστεί αν κινητές αξίες, νομίσματα, χαρτονομίσματα πλαστά, αν έχουν σημαντικές ομοιότητες με το χρώμα, το μέγεθος, το σχήμα, και άλλα βασικά στοιχεία με την αυθεντική, που βρίσκεται στην πλάτη της νομισματικής σημεία και τα χαρτονομίσματα. Το άρθρο 186 CC RF εφαρμόζεται στην περίπτωση που κρίνεται ότι η κατασκευαστούν ή υποψία ψεύτικο γίνει πραγματικότητα, η ανίχνευση αναντιστοιχία με τα σενάρια στην κανονική εφαρμογή είναι δύσκολη ή εξαλειφθεί εντελώς.

Η κατασκευή των πλαστών προϊόντων θεωρείται ότι έχει τελειώσειένα έγκλημα εάν για τη μεταγενέστερη πώληση γίνονται τουλάχιστον μία ασφάλεια ή ένα τραπεζογραμμάτιο. Δεν έχει σημασία αν έχουν εφαρμοστεί ή όχι. Η πώληση προϊόντων απομίμησης συνίσταται στη χρήση τους ως μέσο πληρωμής κατά την αγορά υπηρεσιών και αγαθών, δωρεάς, ανταλλαγής, πώλησης, δανεισμού. Η απόκτηση σκόπιμα πλαστών χαρτονομισμάτων και τίτλων για τη μετέπειτα υλοποίησή τους πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου. 186 και την τέχνη. 30 του Ποινικού Κώδικα ως προετοιμασία για τη διάπραξη εγκλήματος. Η πώληση θεωρείται ως ολοκληρωμένη πράξη από τη στιγμή της αποδοχής από οποιοδήποτε πρόσωπο τουλάχιστον ενός ψεύτικου.

Το υποκειμενικό μέρος

Το εν λόγω έγκλημα μπορεί να δεσμευτείμόνο παρουσία άμεσης πρόθεσης. Ελλείψει του σκοπού της μεταγενέστερης εφαρμογής στην κατασκευή ενός ψεύτικου, ένα θέμα δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο. Κατά τη δημιουργία πλαστών τραπεζογραμματίων, ο ένοχος καταλαβαίνει τι κάνει. Θέλει να κάνει απομιμήσεις και έχει σκοπό τη μεταγενέστερη χρήση στις συναλλαγές. Κατά τη διαδικασία εφαρμογής, ο δράστης θέλει να πουλήσει τα παραπτώματα και καταλαβαίνει ότι τα θέτει σε κυκλοφορία. Δεδομένου ότι τα εγκληματικά εγκλήματα μπορούν να ενεργήσουν ως τα πρόσωπα που παράγουν για την επακόλουθη εφαρμογή της παραποίησης / απομίμησης, και απευθείας όσοι τα χρησιμοποίησαν, γνωρίζοντας ότι δεν είναι γνήσια.

Πρόσθετα προσόντα

Πώληση πλαστών τραπεζογραμματίων και τραπεζογραμματίωναναλαμβάνει παράνομη παραλαβή από πρόσωπο δημοτικού, κρατικού, ιδιωτικού ή άλλου περιουσιακού στοιχείου που ανήκει σε άλλες οντότητες. Από αυτή την άποψη, όλες οι δεσμευμένες πράξεις καλύπτονται από τη σύνθεση του άρθρου που σχολιάζεται. Πρόσθετα προσόντα σύμφωνα με το άρθρο. Το άρθρο 159 του Κώδικα δεν απαιτείται.

Συμπέρασμα

Κάνοντας τα πλαστά χρήματα καθώς και πολύτιματων εγγράφων για τη μετέπειτα πώληση τους, όχι λιγότερο από την πραγματοποίηση απομιμήσεων, αφορά τα εγκλήματα διεθνούς χαρακτήρα. Η νομική μάχη κατά των πράξεων αυτών διεξάγεται βάσει της Διεθνούς Σύμβασης του 1929. Σύμφωνα με την κανονιστική αυτή πράξη, τα πρόσωπα που είναι ένοχοι τέτοιων εγκλημάτων υπόκεινται σε ποινική ευθύνη ανεξάρτητα από τον τόπο όπου διαπράχθηκαν, ανεξαρτήτως ιθαγένειας. Δεν έχει σημασία αν το χρηματοπιστωτικό σύστημα της συγκεκριμένης χώρας που είναι συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης είναι παράνομη. Ως γενικό αντικείμενο του εγκλήματος είναι οι οικονομικές σχέσεις. Παλαιότερα καταδικασθέντα πρόσωπα για την κατασκευή παραποιήσεων για την εκ των υστέρων πώληση ή την άμεση πώλησή τους θεωρούνται πολίτες των οποίων το ποινικό μητρώο δεν εξαργυρώνεται ή δεν αρθεί σύμφωνα με τον νόμο.