Οστεοαρθρωση των αστραγάλων: αιτίες, διάγνωση, πρόληψη, θεραπεία

Κινητή οστέινη άρθρωση μεταξύ του ποδιού και της γνάθουκατά τη διάρκεια του περπατήματος, βιώνει φορτία που υπερβαίνουν το σωματικό βάρος κατά 7 φορές. Η δυσάρεστη επίδραση σε αυτόν και η άρση βαρών, παρατεταμένη σε μια στάση, υπέρβαρα. Αυτά τα φορτία μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας τόσο σοβαρής παθολογίας, όπως η οστεοαρθρίτιδα των αστραγάλων. Εξετάστε τι είδους πάθηση, τι προκαλείται και πώς να το αντιμετωπίσετε.

Χαρακτηριστικά της νόσου

Η οστεοαρθρίτιδα των αστραγάλων είναι μια κοινή ασθένεια. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτή η παθολογία διαγιγνώσκεται στο 80% των ατόμων ηλικίας 50-60 ετών.

Κατά τη διάρκεια της ζωής στις αρθρώσεις είναι μεγάλεςφορτία, για τα οποία ένα άτομο, μέχρι που οι αρθρώσεις δεν τον ενοχλούν, δεν το σκέφτεται καν. Εντούτοις, ενεργοποιούν τον μηχανισμό γήρανσης. Αυτή η διαδικασία καταστρέφει τις ίνες στις αρθρώσεις. Στις υγιείς αρθρώσεις, η απώλεια δημιουργείται από τη σύνθεση νέων.

Αλλά αν η ισορροπία μεταξύ καταστροφής καιη αποκατάσταση είναι σπασμένη, τότε η οστεοαρθρίτιδα αρχίζει να αναπτύσσεται. Ο χόνδρος γίνεται εύθραυστος, γίνεται ξηρός. Η άρθρωση του αστραγάλου πρήζεται και πονάει. Δεν είναι πλέον σε θέση να αντέξει τα φορτία. Με την πάροδο του χρόνου, καταστρέφεται. Ωστόσο, οι αλλαγές δεν αφορούν μόνο τον χόνδρο. Επηρεάζουν το οστό κάτω από αυτό.

Στην άκρη της άρθρωσης, η ανάπτυξη ξεκινάει να αυξάνεται. Φαίνονται να αντισταθμίζουν την απώλεια χόνδρου με διευρυμένες αρθρικές επιφάνειες. Έτσι αναπτύσσεται η παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα του αστραγάλου.

Αιτίες της ασθένειας

Η παθολογία μπορεί να προκαλέσει διάφορους παράγοντες. Και πιο συχνά η ασθένεια συμβαίνει ως αποτέλεσμα συνδυασμού πολλών λόγων.

Οι κύριοι παράγοντες που προκαλούν την οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων του αστραγάλου είναι:

1. Γήρανση. Ο χόνδρος γίνεται λιγότερο ελαστικός με την ηλικία, χάνει την ικανότητά του να αντιστέκεται στα φορτία.
2. Συγγενείς παθολογίες. Η αδυναμία του συνδετικού ιστού συχνά προκαλεί την ανάπτυξη επίπεδων ποδιών. Εάν δεν συμμορφώνεστε με κάποιο συγκεκριμένο σχήμα, σε νεαρή ηλικία μπορεί να εμφανιστεί αρθροπάθεια.
3. Γενετική προδιάθεση. Αυτό το γεγονός αποδεικνύεται επιστημονικά.
4. Τραυματισμοί. Επικίνδυνες ως εφάπαξ σοβαροί τραυματισμοί, καθώς και μόνιμα μικρο-τραύματα. Οι τελευταίοι συχνά προκαλούνται από τα χαρακτηριστικά ενός επαγγέλματος ή του αθλητισμού. Έτσι, οι χορευτές έχουν συχνά οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων του αστραγάλου.
5. Συνοδευτικές ασθένειες. Διαταραγμένο μεταβολισμό, ενδοκρινικές παθολογίες μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη της νόσου. Η περισσότερη παθολογία συμβαίνει σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, παχύσαρκους, αρτηριοσκλήρυνση, ασθένεια του θυρεοειδούς.

Στάδια παθολογίας

Σύμφωνα με την εξέλιξη της νόσου, διακρίνονται διάφοροι βαθμοί ασθένειας:

1. Οστεοαρθρίτιδα του 1ου βαθμού. Αυτή είναι η αρχή της νόσου. Δεν παρατηρείται σημαντική βλάβη στον ιστό του χόνδρου. Η διασταύρωση φαίνεται φυσιολογική. Οι οπτικές αλλαγές δεν είναι ορατές. Ωστόσο, η διαδικασία καταστροφής έχει ήδη ξεκινήσει. Ο χόνδρος στερείται θρεπτικών ουσιών. Ως αποτέλεσμα, τα κύτταρα του αρχίζουν να πεθαίνουν σταδιακά. Παθαίνετε και γειτονικό ιστό. Το άτομο βιώνει κάποιο πόνο.
2. Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του αστραγάλου του 2ου βαθμού. Στην περίπτωση αυτή, οι δυσάρεστες εκδηλώσεις είναι ήδη πιο έντονες. Ο ασθενής εμφανίζει σοβαρή ταλαιπωρία. Ο πόνος είναι τακτικός. Μερικές φορές δεν σταματάει. Υπάρχει παραμόρφωση της άρθρωσης. Η ακτινογραφία επιβεβαιώνει ότι έχουν συμβεί μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Οι ιστοί των οστών έχουν αυξηθεί πολύ πέρα ​​από την άρθρωση.
3. Η οστεοαρθρίτιδα του τρίτου βαθμού παραμορφώνεται. Με αυτή την παθολογία, οι αλλαγές είναι ορατές ακόμη και με γυμνό μάτι. Οι χόνδροι, οι σύνδεσμοι, οι αρθρικοί σάκοι χτυπούν πολύ. Ως αποτέλεσμα, ο αστράγαλος παραμορφώνεται.

Τα συμπτώματα της ασθένειας

Όλες οι εκδηλώσεις που εμφανίζονται με αυτή την ασθένεια εξαρτώνται από τον βαθμό της παθολογίας. Με την πάροδο του χρόνου, τα συμπτώματα αυτά επιδεινώνονται.

Για την παθολογία, οι ακόλουθες εκδηλώσεις είναι χαρακτηριστικές:

1. Σύνδρομο πόνου. Η δυσφορία αυξάνεται σταδιακά. Αρχικά, ένα άτομο αισθάνεται πόνο μόνο όταν περπατάει, τρέχει, παίζει αθλητισμό. Σε ηρεμία, τα δυσάρεστα συμπτώματα εξαφανίζονται εντελώς. Με την πρόοδο της νόσου, η δυσφορία εμφανίζεται ακόμη και τη νύχτα. Είναι θορυβώδης και δεν επιτρέπει σε ένα άτομο να ξεκουραστεί εύκολα. Η άρθρωση του αστραγάλου πρήζεται και πονάει. Στο μέλλον, η δυσφορία εμφανίζεται και το πρωί. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να πατήσει στα πόδια του ήρεμα.
2. Περιορισμένη κινητικότητα της άρθρωσης, δυσκαμψία των κινήσεων.
3. Το άκρο συγκρατείται σε μία θέση.
4. Μαζί με οίδημα μπορεί να αυξήσει τη θερμοκρασία στην εστία της ασθένειας. Τέτοια συμπτώματα χαρακτηρίζουν μία οξεία φάση της νόσου.
5. Παραμόρφωση άρθρωσης.
6. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να πατήσει στο πόδι του. Ένα σαφές σύμπτωμα που χαρακτηρίζει αυτή την παθολογία.

Θεραπεία της νόσου

Μόνο πολύπλοκη θεραπεία χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση της παθολογίας όπως η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του αστραγάλου.

Η θεραπεία περιλαμβάνει τις ακόλουθες δραστηριότητες:

1. Μασάζ. Σας επιτρέπει να απαλλαγείτε από επώδυνους σπασμούς, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, διεγείρει τη μετάδοση των παρορμήσεων. Ως αποτέλεσμα, ο χόνδρος λαμβάνει καλύτερη διατροφή.
2. Φυσιοθεραπεία. Διορίζονται μαλακές μέθοδοι. Μπορεί να συνιστάται: μαγνητοθεραπεία, ηλεκτροφόρηση με "Dimexide", θεραπεία με λέιζερ, EHF-θεραπεία.
3. Εκπαίδευση LFK. Πρόκειται για υποχρεωτική προϋπόθεση για ολοκληρωμένη αποκατάσταση.
4. Ορθοπεδικά μέσα. Μπορούν να μειώσουν σημαντικά το φορτίο στον αρθρωτό σύνδεσμο. Ο ασθενής μπορεί να συνιστάται να φορούν ορθοπεδικά παπούτσια ή ειδική εσώρουχα.

Μαζί με μια τέτοια θεραπεία η φαρμακευτική αγωγή συνταγογραφείται:

1. ΜΣΑΦ. Για να ανακουφίσετε τη φλεγμονή και να μειώσετε τον πόνο, συνιστώνται φάρμακα: Diclofenac, Indomethacin, Movalis, Ibuprofen.
2. Αντιφλεγμονώδεις αλοιφές. Τα οφέλη θα προκύψουν από φάρμακα: Fastum-gel, Dolgit-cream, Diclofenac-gel, Revmagel, Erazon.
3. Ενδοαρθρική εισαγωγή. Για να ανακουφίσει γρήγορα τον πόνο του ασθενούς, ενίονται άμεσα στα παρασκευάσματα άρθρωσης: Kenalog, Diprospan, Depo-Medrol, Celeston.
4. Χονδροπροστατευτικά. Τέτοια φάρμακα μπορούν να ληφθούν με τη μορφή δισκίων: "Structum", "Don". Φάρμακα για ενδομυϊκές ενέσεις: Rumalon, Alflutop. Για ενδοαρθρική ένεση χρησιμοποιούνται φάρμακα "Alflutop", "Traumeel", "Target T".

Λαϊκές θεραπείες

Μια τέτοια θεραπεία είναι πολύ δημοφιλής. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι θα ωφελήσει μόνο τη σύνθετη θεραπεία. Επιπλέον, η αποτελεσματικότητά του μπορεί να υπολογιστεί εάν η άρθρωση του αστραγάλου δεν ξεκινήσει την οστεοαρθρίτιδα.

Οι λαϊκές θεραπείες χρησιμοποιούνται συχνά ως εξής:

1. Το ρύζι πρέπει να αλέθει και να εμποτιστεί. Ανακατεύουμε με ζελέ πετρελαίου. Ένας τέτοιος πολτός συνιστάται να εφαρμοστεί στην προσβεβλημένη άρθρωση τη νύχτα.
2. Λαμβάνετε 10 g φύλλα δάφνης. Ρίξτε 1 κουταλιά της σούπας. βραστό νερό. Μαγειρέψτε για 5 λεπτά. Αυτός ο ζωμός πρέπει να πιει όλη μέρα σε μικρές γουλιές. Εξάγει από τοξίνες, σκωρίες και άλατα. Η διάρκεια της εισδοχής μπορεί να είναι από 2 εβδομάδες έως 1 μήνα. Μετά από ένα διάλειμμα, μπορείτε να επαναλάβετε τη θεραπεία.

Πρόληψη ασθενειών

Προκειμένου να προστατεύσετε το σώμα σας από την ανάπτυξη της παθολογίας, οι γιατροί συνιστούν την τήρηση των συστάσεων:

1. Παρακολουθήστε το βάρος σας.
2. Παρέχετε στο σώμα σωστή διατροφή.
3. Βεβαιωθείτε ότι έχετε κάνει σωματικές ασκήσεις (θα πρέπει να επιλέγονται με έναν ορθοπεδικό).
4. Επιλέξτε τα σωστά παπούτσια (το μακρύ περπάτημα στα ψηλά τακούνια είναι απαράδεκτο).

Και το πιο σημαντικό, επικοινωνήστε με το γιατρό εγκαίρως. Μετά από όλα, η παθολογία που ανακαλύφθηκε στα αρχικά στάδια μπορεί να ανασταλεί.