Χώρες μέλη της Σύμβασης της Χάγης του 1961. Το κύριο περιεχόμενο της σύμβασης

Η Σύμβαση της Χάγης της 5ης Οκτωβρίου 1961απλοποιήσει σημαντικά τη διεθνή κυκλοφορία εγγράφων. Μετά την επικύρωση των συμφωνιών που έχουν επιτευχθεί σε χώρα της προσχωρήσει στη Σύμβαση είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί τα έγγραφα που δημιουργήθηκαν σε άλλες χώρες, υπέγραψε επίσης, χωρίς πρόσθετα και χρονοβόρες διαδικασίες. Αυτό επέτρεψε τη σημαντική εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στη συμφωνία και να μάθουμε ποιες ήταν οι χώρες της σύμβασης της Χάγης του 1961.

Λόγοι για τη σύγκληση μιας σύμβασης

Αλλά πρώτα, ας καθορίσουμε τι ακριβώς έκανε η διεθνής κοινότητα να σκεφτεί για την ανάγκη να απλοποιηθεί η κυκλοφορία εγγράφων μεταξύ των κρατών.

Μέχρι το 1961, η ροή εγγράφων μεταξύ διαφορετικώνχώρες ήταν άβολα. Προκειμένου να αναγνωριστεί σε άλλο κράτος, ήταν αναγκαίο να υποβληθεί σε μια πρόσθετη διαδικασία πολλαπλών σταδίων για την προξενική νομιμοποίηση. Ανάλογα με τη χώρα, θα μπορούσε να διαρκέσει μερικούς μήνες. Συμπληρώθηκε ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το έγγραφο έχει ήδη χάσει τη σημασία του.

Πρέπει να είναι συμβολαιογραφική, μεταφρασμένηστην επιθυμητή γλώσσα. Και η υπογραφή του μεταφραστή απαιτούσε επίσης μια συμβολαιογραφική πράξη. Μετά από αυτό, απαιτείται πιστοποιητικό στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στο Προξενικό Τμήμα του Υπουργείου Εξωτερικών της χώρας που απέστειλε το έγγραφο. Τελικά, ήταν απαραίτητο να νομιμοποιηθεί η αλληλογραφία στην πρεσβεία της χώρας στην οποία αποστέλλεται.

Επιπλέον, η ανάγκη για συνεχή παραγωγήη διαδικασία νομιμοποίησης μεγάλου αριθμού εγγράφων επιβράδυνε το έργο των υπηρεσιών και των προξενείων σε άλλους τομείς δραστηριότητας, απαιτούσε την κατανομή επιπλέον προσωπικού, πράγμα που οδήγησε σε υλικές δαπάνες.

Περιεχόμενο συμφωνιών

Ποια είναι η ουσία της συμφωνίας που υπογράφουν οι χώρες που συμμετέχουν στη Σύμβαση της Χάγης του 1961; Ας ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα.

Οι συμφωνίες ανέφεραν ότι όλες οι χώρες,οι οποίοι εντάχθηκαν σε αυτά, αναγνώρισαν επίσημα έγγραφα που εκδόθηκαν στην επικράτεια άλλων κρατών που συμμετείχαν στη συμφωνία και ισχύουν χωρίς ειδική προξενική νομιμοποίηση.

Ο μόνος περιορισμός ήταν ότι η τεκμηρίωση αυτή, για να επιβεβαιωθεί η αυθεντικότητα της υπογραφής και της εξουσίας του υπογράφοντος, έπρεπε να πιστοποιηθεί με apostille.

Τι είναι το Apostille;

Τι εννοούσε η Σύμβαση της Χάγης με αυτή τη δράση; Το Apostille είναι μια ειδική τετράγωνη σφραγίδα που περιέχει ορισμένες προϋποθέσεις του καθιερωμένου δείγματος.

Αυτή η σφραγίδα είναι υποχρεωτική, ανεξάρτητααπό τη χώρα προέλευσης και τη χώρα στην οποία θα παρασχεθεί το έγγραφο θα πρέπει να ονομάζεται "Apostille" (Σύμβαση της Χάγης της 5ης Οκτωβρίου 1961) "στα γαλλικά στην κορυφή." Μεταξύ των υποχρεωτικών απαιτήσεων που θα έπρεπε να υπάρχουν στο Apostille, μπορείτε να ονομάσετε τα εξής:

• το όνομα της χώρας που εξέδωσε το απόσπασμα ·
• το όνομα του υπογράφοντος το έγγραφο ·
• τη θέση του.
• το όνομα του ιδρύματος από το οποίο προέρχεται η τεκμηρίωση ·
• έναν διακανονισμό στον οποίο εκδόθηκε το πιστοποιητικό ·
• ημερομηνία πιστοποίησης ·
• το όνομα του κρατικού φορέα που πιστοποιεί την τεκμηρίωση ·
• αύξων αριθμός του apostille.
• τη σφραγίδα του ιδρύματος που πιστοποιεί την τεκμηρίωση ·
• υπογραφή του υπαλλήλου που έκανε την πιστοποίηση.

Επιπλέον, η σύμβαση της Χάγης το διαπίστωσετο κανονικό μέγεθος του apostille πρέπει να είναι τουλάχιστον 9 x 9 cm. Στην πράξη, το apostille δεν έχει πάντοτε τετράγωνο σχήμα, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως στις ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, στη Ρωσία έχει συχνά τη μορφή ορθογώνιου πεθαμένου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η πλευρά του εγγράφου παραλαβής δεν υπονοεί έντονα τις διαφορές με την τυπική μορφή του apostille, αλλά υπήρχαν προηγούμενα όταν αρνήθηκε να αναγνωρίσει τέτοια τεκμηρίωση.

Χρώματα χρησιμοποιώντας apostille

Η γλώσσα του apostille μπορεί να είναι είτε μίατις επίσημες γλώσσες της σύμβασης (Γαλλικά ή Αγγλικά) ή τη γλώσσα της χώρας που την έθεσε. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων χρησιμοποιείται η δίγλωσση, δηλαδή η γλώσσα της χώρας που εξέδωσε το apostille και μία από τις επίσημες γλώσσες της σύμβασης.

Το Apostille μπορεί να τοποθετηθεί είτε απευθείας στο έγγραφο που πρόκειται να πιστοποιηθεί είτε σε ένα ξεχωριστό κομμάτι χαρτιού που είναι προσαρτημένο σε αυτό.

Επί του παρόντος, σε πολλές πολιτείεςτο θέμα της χρήσης των ηλεκτρονικών apostilles αναπτύσσεται. Το ζήτημα αυτό έχει καταστεί πολύ σημαντικό σε σχέση με την αυξανόμενη εξάπλωση της ηλεκτρονικής διαχείρισης εγγράφων. Συγκεκριμένα, στις χώρες αυτές περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Ανδόρρα, η Ουκρανία, η Νέα Ζηλανδία και άλλες χώρες.

Πού είναι το apostille;

Ας μάθουμε με ποια συγκεκριμένα έγγραφα οι χώρες-συμμετέχοντες της Σύμβασης της Χάγης του 1961 είναι apostilled.

Σε μια τέτοια λίστα των εγγράφων σχετίζεταιαλληλογραφία κυβερνητικών φορέων ή άλλων οργανισμών που υπάγονται στη δικαιοδοσία μιας συγκεκριμένης χώρας, συμβολαιογραφικές πράξεις, διοικητικά έγγραφα, καθώς και διάφορες επίσημες σημειώσεις και θεωρήσεις για την πιστοποίηση της ημερομηνίας. Επίσης, ένας απόστυλος πιστοποιεί την υπογραφή ενός εγγράφου το οποίο δεν έχει πιστοποιηθεί από συμβολαιογράφο.

Εξαιρέσεις από τη Σύμβαση της Χάγης

Ταυτόχρονα, υπάρχουν αρκετοί όροι υπό τους οποίους η κυκλοφορία εγγράφων μεταξύ διαφορετικών χωρών δεν χρειάζεται καν κανόνα απαίτησης, όπως απαιτείται από τη Σύμβαση της Χάγης.

Πρώτα απ 'όλα, η ροή εργασίας είναι πιο απλοποιημένησε περίπτωση που μεταξύ των χωρών υπάρχει διμερής συμφωνία για την αποδοχή εγγράφων χωρίς πρόσθετες διατυπώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, ακόμη και αν και οι δύο χώρες είναι συμβαλλόμενα μέρη της Σύμβασης της Χάγης, για να επιβεβαιωθεί η αυθεντικότητα των εγγράφων, δεν απαιτείται να τεθεί ένα αποτύπωμα. Αρκεί να επισυνάψετε μια συμβολαιογραφική μετάφραση του εγγράφου. Μια παρόμοια συμφωνία μεταξύ τους είναι, για παράδειγμα, η Αυστρία και η Γερμανία, καθώς και πολλές άλλες χώρες. Αλλά πρόκειται για διμερείς συμφωνίες μεταξύ χωρών και όχι για χωριστή σύμβαση για πολλά κράτη.

Επίσης, δεν χρειάζεται να βάλετε apostille σε περίπτωση που ο ξένος οργανισμός στον οποίο στέλνετε το έγγραφο δεν απαιτεί ιδιαίτερες διαβεβαιώσεις.

Δεν απαιτεί πιστοποίηση από Apostille των εγγράφων που προέρχονται απευθείας από τις διπλωματικές και προξενικές υπηρεσίες.

Η τελευταία εξαίρεση είναι το χαρτί,που σχετίζονται με τελωνειακές πράξεις ή που έχουν εμπορικό χαρακτήρα. Αλλά όταν διαχωρίζουμε εμπορικές δραστηριότητες από μη κερδοσκοπικά, μπορεί να προκύψουν προβλήματα, αφού δεν υπάρχει σαφής διάκριση. Για παράδειγμα, πολλά τραπεζικά έγγραφα, τα οποία μπορούν να αποδοθούν στις εμπορικές συναλλαγές, πιστοποιούνται με apostille.

Υπογραφή της Σύμβασης

Οι όροι της σύμβασης αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης στη διάσκεψη για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο στη Χάγη το 1961.

Το συνέδριο αυτό πραγματοποιήθηκε στην ολλανδική πόληαπό το 1893. Στόχος των κρατών που συμμετέχουν σε αυτό ήταν να ενοποιήσει το διεθνές ιδιωτικό δίκαιο (IPP), να απαλλαγεί από περιττό φορμαλισμό και γραφειοκρατία. Μέχρι το 1955, η διάσκεψη είχε γίνει πλήρης οργάνωση με τα κράτη μέλη.

Σε διάφορα χρόνια, κατά τη διάρκεια της διάσκεψης για την ΟΠΠ,υπογράφηκαν συμβάσεις για την πολιτική διαδικασία, την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, το δικαίωμα αγοράς και πώλησης αγαθών και πολλά άλλα. Σε μία τέτοια συνάντηση το 1961 υπογράφηκε η Σύμβαση για τη νομιμοποίηση ξένων εγγράφων.

Χώρες που είναι συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης

Η συμμετοχή στην ανάπτυξη της Συνέλευσης έγινε αποδεκτή από όλουςΔηλώνει ότι για το 1961 ήταν μέλη της Διάσκεψης για την ΟΠΠ. Ας μάθουμε ποιες είναι οι χώρες-συμμετέχοντες της Σύμβασης της Χάγης του 1961. Αυτό θα μας επιτρέψει να καθορίσουμε τη σπονδυλική στήλη των κρατών που ασχολούνταν κυρίως με την άρση των περιορισμών στη νομιμοποίηση εγγράφων.

Αυτές οι χώρες περιλαμβάνουν: Σουηδία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ελλάδα, Νορβηγία, Κάτω Χώρες, Δανία, Βέλγιο, Αυστρία, Ιρλανδία, Τουρκία, Φινλανδία, Γερμανία. Το Λουξεμβούργο, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, Η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ινδία, η ΕΣΣΔ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και πολλές άλλες μεγάλες χώρες του κόσμου δεν ήταν μέλη της Διάσκεψης για την ΟΠΠ και, ως εκ τούτου, δεν συμμετείχαν στην ανάπτυξη συμφωνιών.

Πρώτες χώρες που έχουν προσχωρήσει στη Συνέλευση

Ταυτόχρονα, πρέπει να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη τουοι συμφωνίες για την εφαρμογή του apostille δεν σήμαιναν ακόμη την αυτόματη έναρξη ισχύος αυτής της διάταξης στην επικράτεια των συμμετεχουσών χωρών. Όχι, έπρεπε όλοι να λάβουν μια πρόσθετη απόφαση για την προσχώρηση και να την επικυρώσουν, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία. Ταυτόχρονα, οι χώρες που δεν συμμετείχαν στην ανάπτυξή της θα μπορούσαν να προσχωρήσουν στη Σύμβαση.

Τα πρώτα κράτη στην επικράτεια των οποίωνΤο Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και το Χονγκ Κονγκ έχουν γίνει η Συνέλευση. Αυτό συνέβη μόλις τέσσερα χρόνια μετά την υπογραφή των συμφωνιών, το 1965. Το επόμενο έτος εντάχθηκαν η Γερμανία, η Μποτσουάνα, τα Μπαρμπάντος και το Λεσότο. Ένα χρόνο αργότερα - Μαλάουι, και το 1968 - Αυστρία, Μάλτα, Μαυρίκιος και Σουαζιλάνδη.

Περαιτέρω συνδέσεις

Τις επόμενες δύο δεκαετίες, η συνθήκηένωσε τις χώρες αυτές: Τόνγκα, την Ιαπωνία, Φίτζι, το Λιχτενστάιν, την Ουγγαρία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Πορτογαλία, την Αργεντινή, το Μακάο, Κύπρος, Μπαχάμες, το Σουρινάμ, την Ιταλία, το Ισραήλ, την Ισπανία, τη Δομινικανή Δημοκρατία, Σεϋχέλλες, το Λουξεμβούργο, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Βανουάτου, Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να συμμετάσχετε στην τελευταία από αυτές τις χώρες. Στο τέλος της παραπάνω περιόδου, τα νησιά Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Νορβηγία, Ελλάδα, Τουρκία, Φινλανδία, Μπρουνέι προσχώρησαν στη Σύμβαση.

Το 1991, ο αριθμός των χωρών που συμμετείχαν αυξήθηκεΤη Σλοβενία, τον Παναμά, την πΓΔΜ, την ΕΣΣΔ και την Κροατία. Το 1992, η Ρωσία προσχώρησε στη συνθήκη, ως νόμιμος διάδοχος της αποσαθρώσας ΕΣΣΔ. Η Γαλλία καλωσόρισε ιδιαίτερα αυτό το γεγονός. Από αυτή τη στιγμή, μπορείτε να εφαρμόσετε apostille στη χώρα μας.

Επιπλέον, το ίδιο έτος, τα συμβαλλόμενα μέρη στη συνθήκηχάλυβα Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Σερβία, τη Λευκορωσία, Νησιά Μάρσαλ. Το 1993 προσχώρησε στην Συνθήκη, μόνο μία χώρα - Μπελίζ. Αλλά το επόμενο έτος έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση μόνο δύο χώρες - Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, και στη συνέχεια την Αρμενία. Αυτές οι χώρες έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν ελεύθερα αμέσως επικύρωση σε όλες σχεδόν τις χώρες της σύμβασης, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυστραλία και το Μεξικό έχουν γίνει μέλη της Συνέλευσης κατά το επόμενο έτος. Φυσικά, η ένταξη αυτών των μεγάλων χωρών έχει ενισχύσει τη θέση της Κοινότητας. Το 1995 εντάχθηκε επίσης τη Συνθήκη της Αφρικής Δημοκρατία της Νότιας και το Σαν Μαρίνο.

Κατά τα τελευταία 15 χρόνια, η σύμβαση έχει επικυρωθείΕπίσης, η Λετονία, η Λιβερία, το Ελ Σαλβαδόρ, την Ανδόρα, τη Λιθουανία, Νιούε, Δημοκρατία της Ιρλανδίας, Τσεχική Δημοκρατία, τη Βενεζουέλα, τη Σουηδία, τη Σαμόα, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, την Κολομβία, το Καζακστάν, τη Ναμίμπια, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία. Την Εσθονία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Σλοβακική Δημοκρατία, Γρενάδα, Αγία Λουκία, το Μονακό, την Ουκρανία, την Αλβανία, την Ισλανδία, την Ονδούρα, το Αζερμπαϊτζάν, Ισημερινός, Νήσοι Κουκ, την Ινδία, την Πολωνία, το Μαυροβούνιο, τη Δανία, τη Μολδαβία, τη Γεωργία, το Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, Δομινικανή Δημοκρατία, Μογγολία, το Πράσινο Ακρωτήριο, το Περού, την Κιργιζία, την Κόστα Ρίκα, το Ομάν, το Ουζμπεκιστάν, την Ουρουγουάη, τη Νικαράγουα, το Μπαχρέιν, την Παραγουάη, το Μπουρούντι. Η πιο πρόσφατη, ήδη από το 2016, εντάχθηκε στο Κοσσυφοπέδιο, τη Βραζιλία, το Μαρόκο και τη Χιλή.

Το πρόβλημα της αναγνώρισης

Ωστόσο, δεν είναι όλες οι χώρες που συμμετέχουν στη ΧάγηΟι συμβάσεις του 1961 αναγνωρίζουν τους αποστάτες των άλλων μελών. Οι λόγοι για αυτό μπορεί να είναι είτε τεχνικοί είτε επίσημοι, ή πολιτικοί. Για παράδειγμα, πολλές χώρες του κόσμου δεν αναγνωρίζουν το Κοσσυφοπέδιο ως κράτος. Γι 'αυτόν τον λόγο η Ουκρανία δεν αναγνωρίζει τον απόστολο της χώρας αυτής, τη Σερβία, τη Λευκορωσία, τη Ρωσία. Η Γαλλία, αντιθέτως, αναγνωρίζει τους απίστους όλων των κρατών μελών.

Για τεχνικούς λόγους, ο απόστυλος της Ουκρανίας μέχρι το 2012 δεν αναγνώρισε την Ελλάδα.

Η έννοια της σύμβασης της Χάγης

Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί η σημασία της Σύμβασης της Χάγης. Μετά την έγκρισή του, η κυκλοφορία εγγράφων μεταξύ των διαφόρων χωρών έγινε πολύ πιο εύκολη. Κάθε χρόνο, όλα τα νέα κράτη προσχωρούν στη Σύμβαση: τη Νότια Αφρική, τη Βενεζουέλα, το Κοσσυφοπέδιο, τη Χιλή ...

Μετά την έγκριση της Σύμβασης,να το επικυρώσετε, δεν χρειάζεται να περάσετε μια μακρά και άβολη διαδικασία για τη νομιμοποίηση εγγράφων. Ως εκ τούτου, ακόμη και τέτοια μικρά νησιωτικά κράτη, όπως οι Νήσοι Μάρσαλ, η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και το Πράσινο Ακρωτήριο, υπέγραψαν συμφωνία.