Κληρονομική σπονδυλική στήλη, συμπτώματα
Η κερατοειδής σπονδυλική στήλη (μεσοσπονδυλική κήλη) είναι μια πρόπτωση του πολφικού πυρήνα από τον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Πολύ συχνά αυτή η ασθένεια συμβαίνει με οστεοχονδρόζη ή σκολίωση.
Προκειμένου να κατανοηθούν τα αίτια της εκπαίδευσης καισημάδια της κήλης της σπονδυλικής στήλης, είναι απαραίτητο να έχουμε μια ιδέα της ανατομίας ενός ατόμου. Έτσι, η σπονδυλική στήλη αποτελείται από ξεχωριστούς σπονδύλους και δίσκους μεταξύ τους, οι οποίοι εκτελούν τη λειτουργία των αμορτισέρ κατά τη διάρκεια της κίνησης. Με μια κήλη, οι δίσκοι παραμορφώνονται σταδιακά και αρχίζουν να απομακρύνονται, ενώ ο πολφός πυρήνας ξεπερνά την ινώδη μεμβράνη, κόβοντας το έξω και πιέζοντας τις ρίζες των νεύρων. Τις περισσότερες φορές, η κήλη της σπονδυλικής στήλης εμφανίζεται στην οσφυϊκή περιοχή, δεδομένου ότι η περιοχή αυτή αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο βάρος. Λιγότερο συχνά η εμφάνιση αυτής της ασθένειας εντοπίζεται στα τραχηλικά και θωρακικά μέρη της σπονδυλικής στήλης.
Ανάλογα με τη θέση της κήλης, τα συμπτώματα της νόσου είναι διαφορετικά. Ωστόσο, τα γενικά συμπτώματα περιλαμβάνουν: οξύ πόνο, μούδιασμα των χεριών και των ποδιών και μυϊκούς σπασμούς.
Τα πρώτα συμπτώματα μιας σπονδυλικής κήλης μπορούνεμφανίζονται ήδη από την ηλικία των 20 ετών και εμφανείς οδυνηρές αισθήσεις στην οσφυϊκή περιοχή ή σε άλλα τμήματα. Η πιο κοινή ασθένεια σε άτομα ηλικίας 50 ετών, και όχι μόνο στους άνδρες, αλλά και στις γυναίκες.
Εάν εκδηλωθεί στην οσφυϊκή περιοχή της κήληςτης σπονδυλικής στήλης, τα συμπτώματα αντιπροσωπεύονται από έναν συνεχώς αυξανόμενο πόνο, εξαπλώνεται από τη μέση στο πόδι. Ο πόνος παρεμβαίνει στην κανονική κίνηση και το περπάτημα, με την εξέλιξη της νόσου στον ασθενή, μπορεί να διαταραχθεί η εργασία άλλων εσωτερικών οργάνων.
Στην αρχή της νόσου, ο πόνος αισθάνεται μέσαη περιοχή της μέσης, τότε σταδιακά αρχίζει να δίνει στο πόδι, ο ασθενής εμφανίζεται μούδιασμα και μυρμήγκιασμα. Ο οξύς πόνος δεν δίνει κανονική πλήρη κίνηση.
Εάν εκδηλωθεί στην αυχενική κήλησπονδυλική στήλη, τα συμπτώματα αντιπροσωπεύονται επίσης από το σύνδρομο πόνου, μόνο στην περιοχή των βραχιόνων. Επίσης, υπάρχουν πονοκεφάλους, περιορισμός της κινητικότητας της αυχενικής περιοχής, η συμμετρία των μυών του λαιμού χαθεί.
Εάν εκδηλωθεί στη θωρακική περιοχή της κήληςσπονδυλική στήλη, τα συμπτώματα είναι πολύ παρόμοια με τον καρδιακό πόνο, καθώς ο πόνος εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εισπνοής ή της εκπνοής στο στήθος. Αυτός ο τύπος μεσοσπονδυλικής κήλης σπάνια βρίσκεται στην πράξη.
Κατά τη διεξαγωγή διαγνωστικών, είναι πολύ σημαντικόνα αναλύει τις καταγγελίες του ασθενούς, τις αιτίες του πόνου και να καθορίζει σε ποια θέση του σώματος τα συμπτώματα που παρατηρούνται. Αυτό είναι απαραίτητο για να αποκλειστούν όλες οι άλλες ασθένειες. Και μόνο μετά τη συλλογή όλων των παραπόνων ελέγχεται η δύναμη των μυών, διεξάγεται η επιφανειακή διάγνωση, τα αποτελέσματα των οποίων καθορίζουν τον τόπο της κήλης της σπονδυλικής στήλης. Μετά από αυτό, πραγματοποιούνται επιπρόσθετες μελέτες με τη μορφή μαγνητικής τομογραφίας, ακτινογραφίας και CT.
Η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού ή η μαγνητική τομογραφία είναισχετικά νέα μέθοδος στη σύγχρονη ιατρική, η οποία έχει ως αποτέλεσμα μια αρκετά ακριβή διάγνωση. Αυτή η μέθοδος διάγνωσης είναι ενημερωτική και τα αποτελέσματα που λαμβάνονται παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος της κήλης, τη θέση της και άλλες παραμέτρους.
CT (υπολογισμένη τομογραφία) χρησιμοποιώνταςο ειδικός εξοπλισμός και το σχετικό λογισμικό σάς επιτρέπει να σαρώσετε την απαραίτητη περιοχή της σπονδυλικής στήλης. Το αποτέλεσμα είναι μια εκτύπωση της εικόνας σε τρισδιάστατη μορφή. Ωστόσο, η αξονική τομογραφία είναι κατώτερη από τη διάγνωση MRT όσον αφορά την πληροφόρηση και την ακρίβεια των αποτελεσμάτων.
Οι ακτίνες Χ χρησιμοποιούνται κυρίως για να αποκλειστούν άλλες ασθένειες της σπονδυλικής στήλης.
Είναι πολύ σημαντικό σε αυτή τη νόσο να διαγνωστεί εγκαίρως η κύρια αιτία του πόνου στην πλάτη. Αυτό θα σας επιτρέψει να επιλέξετε τη σωστή τακτική της θεραπείας.
Κατά τη θεραπεία μιας σπονδυλικής κήλης είναι πολύ σημαντικό να μην χάσετε τη στιγμή που η κατάσταση της νόσου σας επιτρέπει ακόμη να κάνετε χωρίς χειρουργική επέμβαση και να σταματήσετε την ενεργό ανάπτυξη της νόσου.
